غم وماتم

نمیدانم چرا ،دل غمِ عام داره
شادی پرکشیده ،ماتم دام داره
شالِ سیه بروی ما، چتری کشیده
همی دانم که شانس،  فرجام داره

غم وماتم اگر ،باکَس هم نشینه
پریشان حال هم ، با او  وام داره

عزیزا! چراشادی نمی آید سُراغم ؟
سراغم رانَگیره ، که نازم نام  داره

غم وماتم ، دوبال  غُصّه گشته
نمیدانم چرا عزیز  بی نام مانده

یواش یواش به خیالم سرکشیده
او داند چِشام خوابِ  نا آرام داره

عزیزا غم وماتم را  از من بگیرید
امید دارم گِره ازکار نیازِ رام داره

اگر دوستان  روزی دعای مثبت بکارند
همی خوشحال که غروب دلِ آرام داره

چرا زمانه این چنین کرده روزگارم
دلی  طاقت حرف،درپُشتِ بام داره

ای (ولی) خواهی شوی باروزگارخوش
بدان کویر راز ، دردلِ خشتِ خام داره