این شعر فضایی سورئال و غیرمنطقی را در قالب تجربه خواب توصیف میکند و با زبانی عامیانه و بازی با کلمات، حس گیجی و سردرگمی را منتقل میکند. در ادامه، نقدی بر این شعر ارائه میشود:
*نکات مثبت شعر:*
* *فضای سورئال و جذاب:* استفاده از تصاویر غیرواقعی و خندهدار مانند "کسی، هِل هِله کرد"، "هی خِرخِره کرد"، "مرا قِل قِله کرد"، "هی قَهه قَهه کرد"، "کمی سُرسُره کرد"، "کمی سِک سِکه کرد"، و "چشمَم هی پرَ پَره کرد" فضایی سورئال و خیالانگیز ایجاد کرده که میتواند برای خواننده جذاب باشد.
* *زبان عامیانه و پویا:* شاعر از زبان محاوره و اصطلاحات عامیانه به خوبی استفاده کرده است. این زبان، شعر را ملموستر و نزدیکتر به تجربه روزمره میکند.
* *خلاقیت در بازی با کلمات:* استفاده از واژههایی که صدای مشابه دارند (مانند هلهله، هر هر، خرخر، قل قله، قهقه، سرسره، سک سکه، پرپره) خلاقیت شاعر را در خلق فضایی شاد و آشفته نشان میدهد. این بازی با کلمات، شعر را از یکنواختی خارج کرده است.
* *بیان حس سردرگمی و گیجی:* کلماتی مانند "گیچ نبود، خنگ نبود" و همچنین توصیف واکنشهای غیرعادی مانند "تنم رالرزاند" و "دلم کمی سک سکه کرد" حس گیجی، ترس و سردرگمی را که در خوابهای عجیب اتفاق میافتد، به خوبی منتقل میکنند.
* *اشاره به مصرف احتمالی مواد مخدر:* جمله "چه موادّخدّری، چشمَم هی پرَ پَره کرد" به طور کنایی به ایجاد توهم و حس پرواز در خواب اشاره دارد که میتواند تفسیر جالبی باشد.
* *استفاده از نام "ولی" در انتها:* مانند اشعار قبلی، استفاده از نام "ولی" در انتهای شعر، به شعر هویت شاعرانه میبخشد.
*در مجموع:*
این شعر یک اثر خلاقانه و سرگرمکننده است که با زبان عامیانه و بازی با کلمات، تجربهای سورئال از خواب را به تصویر میکشد. شاعر توانسته حس گیجی، ترس و شگفتی را به خوبی منتقل کند. اگرچه شعر از منطق روایی پیروی نمیکند، اما هدف آن احتمالاً ایجاد فضایی آشفته و غیرمنتظره بوده است که در این امر موفق بوده است
