کدخدای ده که مُرغابی بُوَد
چاله ها وبِرکه هاپُر آب بُوَد
هرکاربروفق مُرادکدخداست
پس دلش شادو لبش پُر آب بُوَد
کدخدای ده که باحال وجویا بُوَد
مردمانش خوشرو خوش رویا بُوَد
کارها وکارگرا با لب وخندان خوش
زندگی خوش در این روستابُوَد
کدخدای ده که ظالم غمگین بُوَد
مردمانش بد خو دل سنگین بُوَد
حسودوبخل با کینه وبدبختی
حاصل دست رنج همه چرکین بُوَد
کد خدای ده که آدمِ نادان بُوَد
سُفره ها خالی بدون نان بُوَد
عامِّ مردم هی بچرخند دورهم
روز وشب زندگی بی سامان بُوَد
کدخدای ده که یاوَروباصفابُوَد
فکرها جالب ودیدها بینابُوَد
عامه مردم درآن باحالِ خوش
چوعشق و یار درکنارِ دلها بُوَد
کدخدای ده که بی حیا بُوَد
چشم هاهرزو دلهادربلا بُوَد
چشمِ مردم دنبال این وآن
هرزگی بلای جان این دنیا بُوَد
