گریه کُن

گریه کن ای یارم،چوگریه اثردارد
ناله  کن ای دلا، این ناله ثمردارد

گریه کن بر هر عشقی، که نگرفتِ جان
هرکه اهل عشق باشد، زدیده خبردارد

ای دل اگر غیرت بُوَد، بر آه و بر اَشکی
دیده زهرغیرت ، غیرت چشمِ تَر دارد

در این سال پر،ز درد وغم و افسوس
بدان هر سال،که  مُحرم و  صَفَردارد

گرمنم همره ، بانور شمس وخورشید
دانم که که خورشیدهم ، بر من ضرر دار

آنجا که شانسی بود ، از غافله راندن
هرجا  که خوش باشد، زما حَذر دار

خوشبختی  خوشرویی،از ما فرار دارد
گردست زنیم برخاک ، قصدِ کَپردارد

هرجا رویم آبَش، فکرِ تمام دارد
گردست زنیم برگُل، خارِ دِگر دارد

این گریه وزاری است، که دلخوش زما دار
هرجاسیب و سین بُوَد،قصدِ حجر  دارد

گریه کن ای( ولی) ،گریه بما رهی دارد
غیرازگریه و زاری، گویا عصرِ قَجر دارد