یکی از مهمترین مسائلی که در طراحی شبکهها و سرویسهای رایانهای با آن مواجه هستم مسئله نگهداری و مراقبت از سرویسهاست. برای اطمینان از صحت عملکرد سیستم باید به صورت مداوم سرویسها را بررسی کنیم و به همین علت از ابزار مانیتورینگ استفاده میکنیم
ابزار مانیتورینگ برای بررسی مداوم سیستمها و سرویسها استفاده میشود و در صورت بروز خرابی یا نقصان در سیستم با هشدار دادن به مدیر سیستم از عواقب بعدی جلوگیری میکنند. وجود این ابزار در شبکههای متوسط و بزرگ الزامی است به همین علت شرکتها و کمپانیها سعی دارند تا از بهترین ابزاراستفاده کنند. زبیکس یکی از برنامههایی است که در سالهای اخیر با استقبال بینظیری از سمت کاربران مواجه شده و در بسیاری از شرکتهای بزرگ استفاده می شود. البته با توجه به منبع باز بودن یعنی رایگان بودن این سیستم در کشور ما محبوبیتش دو چندان شده است.
استفاده از این ابزار از سال 2010 با روند چشمگیری همراه بوده و با گسترش تکنولوژی ابزارهای مانیتورینگ نیز تفاوت کردهاند. بعضی از آنها کاملا تخصصی شدهاند و تنها در صنعت خاصی قابل استفاده هستند مانند ابزارهای نظارتی شرکت سیسکو که تنها برای محصولات این شرکت هستند اما برخی دیگر از ابزار جامع هستند و کاربرد بیشتری در شبکهها دارند. با گسترش سرورهای ابری رویکرد ابزارهای مانیتورینگ نیز به سمت این صنعت تغییر کرد وشرکتها برای رصد سرورهای ابری به دنبال افزودن ویژگی به برنامههای خود بودند
البته مفهوم IT monitoring را میتوان با مفاهیم دیگر مانند
IT Operations Management(ITOM)
Security Information and Event Management(SIEM)
Security Orchestration, Automation, Response(SOAR)
Operational Intelligence(OI)
هم خانواده دانست، هر چند تفاوتهایی با یکدیگر دارند و کاربرد هر کدام متفاوت است
ابزار مانیتورینگ برای بررسی سرویسها از ابزارهای مختلفی استفاده میکنند بعضی از این ابزارها تنها برای یک سرویس استفاده میشوند مانند سرویس WMI (Windows Management Instrumentation)که برای مانیتورینگ سرویسها و برنامههای مایکروسافت استفاده میشود اما برخی از پروتکلها به صورت عمومی برای تمامی پلتفرمها قابل استفاده هستند که ما در این بخش به توضیح آنها میپردازیم.
متداولترین پروتکل برای بررسی وضعیت دستگاههای درون شبکه را میتوان این پروتکل دانست این پروتکل قادر است پلتفرمهای مختلف مانند ویندوز، لینوکس، سرویسهای ابری ،IOS سیسکو و … را به صورت کامل بررسی کند
این پروتکل از طریق سیستم network management system)NMS) به جمع آوری اطلاعات میپردازد و اطلاعات استخراجی را درون Management Information Base)MIB) ذخیره میکند سپس ادمین شبکه میتواند با بررسی اطلاعات به دست آمده به آنالیز و تحلیل برنامهها بپردازد البته این پروتکل برای جمع آوری اطلاعات باید یک نماینده درون سیستمها به نام snmp agent نصب کند تا بتواند اطلاعات را جمع آوری نماید.
Snmp معمولا با دو استاندارد polling وtrap اطلاعات را جمع آوری میکند
در این روش شما برای تغییر حالت سرویسها مقداری تعریف میکنید که به آن trap میگویند و در صورت تغییر حالت سرویس و رسیدن آن به حد trap پیامی برای سیستم مونیتورینگ ارسال میشود این روش در جایی که شما تعداد زیادی دستگاه درون شبکه دارید بسیار مفید است.
این تنها روشی است که دستگاههای راه دور می تواند آغاز به ارسال پیام کنند ولی در دیگر روشها دستگاهها به پیام ارسالی از سمت ادمین یا سرور اصلی پاسخ میدهند و آغاز کننده پیام، ادمین یا سرور اصلی شبکه است.
Snmp trap را بر اساس نحوه انتقال به دو گروه مختلف تقسیم میکنند.
در روش گرانول هر object یک شناسه منحصر به فرد به نام object identifier یا (OID) دارد و تمامی اطلاعات در MIB ذخیره می شود. در این روش تشخیص اطلاعات برای مدیر شبکه بسیار راحت است. و برای بررسی وضعیت شبکه و سرورهای ابری تنها کافی است MIB را بررسی و آنالیز کند. در روش گرانول بستههای اطلاعاتی تنها حاوی اطلاعات هستند و اطلاعات اضافه مانند هشدار و غیره را حمل نمیکنند و وظیفه آنالیز و بررسی بر عهده MIB می باشد
در این روش تمامیtrap ها دارای OID یکسان است و ادمین شبکه برای فهم اطلاعات باید پیامها را پردازش کند. در این روش پیامها میتوانند اطلاعات اضافی مانند میزان فوریت یا شرح هشدار را حمل کنند.
در هردو حالت snmp trap شما میتوانید تغییر حالت سیستم را که به آن change-of-state یا (COS) نیز میگویند را به راحتی متوجه شده و اقدامات لازم را انجام دهید.
در این روش سرور اصلی از دستگاهها درخواست میکند، تا اطلاعات را ارسال کنند این روش برای بررسی سیستمها بر اساس دورههای زمانی بسیار مناسب است و شما میتوانید هر چند دقیقه یکبار شبکه را بررسی کنید البته در شبکههای بزرگ درخواست ارسالی باید به دقت تنظیم شود تا اضافه بار در شبکه ایجاد نشود.
این کاملا بستگی به شما دارد که از کدام ورژن snmp استفاده کنید و رمزهای عبور خود چگونه تعریف نمایید، البته با توجه به در دسترس بودن وسیع سرورهای ابری این بحث از اهمیت ویژهای برخوردار است برای همین امر به بررسی ورژنهای مختلف میپردازیم:
Snmp ورژن 1 تنها در سیستمهای 32 بیتی قابل استفاده است و به راحتی قابل هک میباشد پس به هیچ عنوان از این ورژن استفاده نکنید.
Snmp ورژن 2 که معمولا آن را با نام V2C میشناسیم تقریبا مانند ورژن یک است با این تفاوت که از نسخههای 64 بیتی نیز حمایت میکند. این ورژن در بیشتر دستگاهها پشتیبانی میشود و به همین علت از محبوبیت در نزد ادمینها برخوردار است البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که نصب این سرویس بسیار راحتتر از ورژن 3 میباشد.
Snmp ورژن 3 اگر به دنبال امنیت بالا هستید و میخواهید یک احراز هویت دو طرفه داشته باشید بهتر است از این ورژن استفاده کنید اما باید توجه داشته باشید نصب این ورژن با پیچیدگی همراه است و ممکن است ادمینها را به زحمت بیاندازد.
البته شما میتوانید برای امنیت بیشتر از community string استفاده کنید . community string کلیدی است که در هر دو طرف تعریف میشود و سطح امنیتی احراز هویت را افزایش میدهد.
برای مطالعه ادامه این مطلب میتوانید از طریق این لینک به آکادمی ابری زس مراجعه کنید و این مطلب و سایر مطالب مرتبط را به صورت کامل مطالعه کنید.