اگر چیزی از گذراندن دوره‌های کودک با اساتید کار درست رشته‌ام عایدم شده باشد، این است که پدر و مادرها همیشه باید چند قدم جلوتر از بچه‌ها باشند. در واقع چیزی درست شبیه کمد آقای ووپی باید جلوی دستتان باشد و تقریبا برای هر سوال شگفت‌انگیزی، جواب و راه‌حلی در آستین داشته باشید و کودک را به فکر کردن وادار کنید. این جمله به این معنی نیست که شما باید «استاد همه چی دون» باشید و لقمه حاضر و آماده در دهان فرزندنتان بگذارید. به بیانی دیگر منظورم این است که آمادگی هر مرحله رشدی کودک را داشته باشید و تدارک آن را ببینید. این جمله یعنی چه؟ اجازه دهید موضوع را کمی باز کنم؛ دنیا دقیقا از لحظاتی مثل: اولین زمین خوردن فرزندتان، گم شدن اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش و به دنیا آمدن فرزند بعدی، آموزش درس‌های زندگی را به او شروع می‌کند. گاهی اوقات این درس‌ها واقعیت‌های زندگی را شبیه یک سیلی محکم به صورت او می‌زند که جدای از دردش، آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به دنبال دارد.
شما می‌خواهید فرزندتان را بدون آمادگی وارد دنیای سیلی‌زن کنید؟ قطعا پاسخ شما منفی است.
در این صورت احتمالا سوالتان به عنوان یک والد، این باشد: «خب پس ما باید هی جلوی بچه‌مونو بگیریم که نکنه یه وقت تجربه بدی داشته باشه؟» خیر این کار هم اشتباه محض است.
«راه‌حل چیه؟» شما می‌توانید برای این مرحله زندگی، یعنی درست زمانی که فرزندتان تشنه کسب اطلاعات و یا تجربه کردن است، این درس‌های زندگی را در قالبی کم آسیب‌تر به او ارائه کنید.
«چگونه؟» یکی از این راه‌ها و شاید ساده‌ترینش، تماشای هدفمند انیمیشن‌هاست.
این دقیقا همان چند قدم جلوتر بودن و تدارک دیدن والدین است که در ابتدای متن به آن اشاره کردم. کودک شما فقط با دنیای رنگی و موزیکال انیمیشن‌ها سرگرم نمی‌شود بلکه با تک‌تک سکانس‌ها زندگی می‌کند. شخصیت‌ها، برای او حکم یک معلم و الگو را دارند که حرف‌هایشان را موبه‌مو اجاره می‌کند. اگر قبل از تماشای او، محتوای هر کارتونی را بررسی نکنید یا کنار او نباشید تا او را در هنگام تجربه هیجاناتی مثل ترس یا غم همراهی کنید، اگر درباره تمام اتفاقاتی که در طول داستان می‌افتد باهم مباحثه نکنید مثل این است که فرزندتان سال‌ها در حال تحصیل باشد و شما ندانید کدام مدرسه می‌رود و معلم‌ها و دوستانش چه کسی هستند.
من به شما حق می‌دهم انجام این کارها با مشغله‌های کاری‌تان و انواعی از دردسرهای روزانه، شاید امکان‌پذیر نباشد. به همین منظور، طی چند وقت گذشته، لیستی از انیمیشن‌هایی با محتوای آموزشی مناسب را به همراه مشخص کردن پیام‌های ضمنی‌اش در مقاله‌ای به نام «انیمیشن‌های مناسب کودکان» جمع‌آوری کردم که به فقط کافی است آن را در جیبتان بگذارید.
اما به نظر من اگر آقای ووپی به جای شما بود دنبال راه‌حلی بلندمدت‌تر می‌گشت. چیزی شبیه یک لیست جادویی که مدام به روز می‌شود. قصد مانور و معطل کردن شما را ندارم اجازه دهید برای پیدا کردن این راه‌حل دائمی، کمی به شما تقلب برسانم، ویدزی!
به نظرم تعریف کردن ندارد. بروید و خودتان از نزدیک ببینیدش و با معرفی کردنش به پدر و مادرهای اطرافتان، زکات آن را بدهید. شاید در آینده نزدیک آقای ووپی به جای فخر فروختن به کمد و تخته و سحرآمیزش به جیب پُر انیمیشن شما حسادت کند:)))
