ایده ای دارید که اعتبارسنجی شده و اطمینان پیدا کردید که ظرفیت اجرایی شدن را دارد. اما هم چنان، تا زمانی که به طور دقیق صحت و سلامت ایده تان را بسنجید، باید کارهای دیگری هم انجام دهید. باید یک نمونه اولیه یا بخشی از محصول را آماده کنید. در اغلب اوقات، انجام این کارها به سرمایه اندکی در استارتاپ شما نیاز دارد. عبدو ریانی، در فوربز در این باره نوشته است.
بیشتر شرکت های نوپا، با سرمایه موسس آن کار خود را شروع می کنند که از محل پس انداز آن ها تامین می شود یا وامی که از بانک ها می گیرند. در کسب وکارهای سنتی، که جریان نقدی شرکت ها قابل پیش بینی است، بانک ها منبع مهمی برای دریافت تسهیلات و کمک مالی اند. اما وقتی پای استارتاپ ها به میان بیاید، استفاده از اعتبار و تسهیلات بانکی کمی خطرناک است. اگر از بانک ها وام بگیرید، چه ایده خوب از آب درآید و چه بد، باید اقساط را پرداخت کنید. با توجه به نرخ بالای شکست استارتاپ ها یعنی بیش از 90 درصد، درآمدی که بتواند اعتبار دریافت شده از بانک را پس بدهد، قابل تضمین نیست.
همین است که بسیاری از استارتاپ ها، با سرمایه شخصی کار خود را شروع می کنند و آن هایی که هیچ پس اندازی برای برداشتن گام نخست ندارند، سراغ صاحبان سرمایه می روند و سرمایه جذب می کنند. با این حال، جذب سرمایه از سرمایه گذاران فرشته یا صندوق های جسورانه در مراحل نخست فعالیت استارتاپ ها، انتخاب ساده ای نیست. این روزها، سرمایه گذاران حرفه ای در اکوسیستم های استارتاپی، پیچیده تر از گذشته عمل می کنند. آن ها به خوبی می دانند استارتاپ ها در مراحل نخست کار تا چه اندازه شکننده اند و به طور معمول می خواهند شواهد محکمی از بازارسنجی های استارتاپ و مطلوبیت محصول را ببینند. درواقع، سرمایه گذاران می خواهند پیش از به خطر انداختن سرمایه شان، شواهدی از جذابیت ایده یا محصول شما را برای بازار مشاهده کنند. نکته مهم اینکه برای نشان دادن چنین شواهدی به آن ها، باید نمونه اولیه ای از محصول را در اختیار داشته باشید که برای تولید آن، به پول نیاز دارید.
اگر به اندازه کافی پس انداز ندارید که چنین هزینه هایی را پوشش دهید، و از بانک ها و سرمایه گذاران استارتاپی هم نمی توانید استفاده کنید، آخرین امید شما دوستان و خانواده شماست. اگر به آن اندازه خوشبختید که آدم های زندگی تان به حمایت از کسب وکارتان علاقه نشان می دهند، در یک موقعیت برد-برد قرار دارید. لازم به گفتن نیست که به خطر انداختن سرمایه ای که از عزیزان گرفته اید، تصمیم ساده ای نیست.
در اکوسیستم استارتاپی، به شوخی به اولین سرمایه گذارها در کسب وکارهای نوپا FFF می گویند. fools, friend, family. یعنی احمق ها، دوستان و خانواده. احمق اشاره به کسی دارد که بدون دانستن ریسک سرمایه گذاری، در یک پروژه ابتدایی سرمایه گذاری می کند. سرمایه گذاری که بازدهی مورد انتظار در آن ممکن است منفی شود. این شوخی لزوما به این معنا نیست که دوستان شما یا خانواده احمقند. چراکه چنین سرمایه گذاری برای آن ها، ارزشی متفاوت از دیگر سرمایه گذاران دارد. این افراد درواقع، شخصا به زندگی و موفقیت شماست که علاقه دارند و لزوما بازدهی سرمایه را دنبال نمی کنند. برای مثال، از دید والدینِ موسس استارتاپ، حتی اگر سرمایه ای که هزینه شده، برنگردد و بازدهی آن منفی هم شود، این پول برای رشد شخصیتی و توسعه فرزند آن هاست که صرف شده است. والدین متفاوت از سرمایه گذاران دیگر به این سرمایه گذاری نگاه می کنند. آن ها این سرمایه گذاری را، صرفه هزینه ای برای بهبود آینده حرفه ای فرزند خود می دانند حتی اگر پروژه، شکست بخورد.
والدین فکر می کنند با این سرمایه گذاری به پرورش توانایی ها و استقلال فرزندانشان کمک می کنند. برای مثال اگر ایده استارتاپی شما قابل توسعه نباشد و به یک استارتاپ تک شاخ تبدیل نشود، و صرفا به یک کاسبی جمع وجور تبدیل شود، سرمایه گذاران فرشته یا خطرپذیر آن را یک سرمایه گذاری شکست خورده در نظر می گیرند. در مقابل، والدین از اینکه به یک کسب وکار خانوادگی کمک کردند، احساس رضایت می کنند، حتی اگر سرمایه گذاری آن به بازدهی 10 برابری نرسد. البته این وضعیت ایده آل است.
اگر دوستان و خانواده شما به طور کامل پیامدهای تصمیم خود برای پول دادن به شما را درک نکنند، این احتمال وجود دارد که از بین رفتن سرمایه آن ها، به قیمت پایان روابط دوستی تان تمام شود. این بدترین شرایط برای موسس یک استارتاپ است که ایده اش با شکست رو به رو شده و حالا باید رنج قطع رابطه با دوستان و خانواده اش را هم به جان بخرد.
بنابراین، شما نباید از پول قرض گرفتن از خانواده و دوستان در نخستین مراحل کار بترسید، اما باید مطمئن شوید که آن ها درباره پیامدهای این سرمایه گذاری به شدت جسورانه آگاهند و احمق نیستند. آن ها باید درباره همه پیامدها، چه نتیجه دادن و چه نتیجه ندادن ایده شما بدانند، و مهم تر از همه اینکه به آن ها بگویید محتمل تر از همه این است که همه پول از بین برود. اگر خانواده و دوستان شما توانایی مالی سرمایه گذاری در برنامه شما را ندارند، بهتر است از آن ها پول نگیرید و گزینه های دیگر را بررسی کنید.
