در سال 1553 میلادی، یک شرکت در روسیه تلاش کرد کالایی را بدون دور زدن آفریقا از شمال اروپا به شرق آسیا برساند. برای کاهش زیان ناشی از این تجارت طولانی، عده ای بازرگان سرمایه لازم برای انجام کار را تهیه کردند و هر کس به نسبت آورده خود در سود و زیان شریک شد. در سال های بعد که تجارت و مبادلات بین المللی رونق بیشتری گرفت، لزوم شراکت در سرمایه گذاری برای انجام کارها هم بیشتر احساس می شد برای همین، مراکزی به اسم بورس شکل گرفت. دو قرن بعد از انجام آن مبادله بزرگ، یعنی در سال های نخست قرن هفدهم میلادی، اولین بورس اوراق بهادار در جهان در آمستردام هلند تشکیل شد و کمپانی هند شرقی هم سهام خود را در آن عرضه کرد. پس از آن بورس لندن در سال 1801 میلادی و بورس نیویورک در اواخر قرن هجدهم تاسیس شد و تا امروز نیاز بشر به توزیع زیان و سودش باعث شده کمتر کشوری صاحب بورس اوراق بهادار نباشد.
در روزهایی که شاخص کل بازار سهام در بورس اوراق بهادار تهران می تازاند، مسئول دولتی را پیدا نمی کردید که در حمایت از بورس چیزی نگوید و به دنبال توزیع سود و یا شاید هم زیان ناشی از فعالیت بنگاه های دولتی در بازار سرمایه با مردم نباشد، حتی رییس جمهور.
حسن روحانی در 17 تیرماه در جلسه ستاد اقتصادی دولت از دو نکته مهم در این زمینه گفت که اولی تداوم جدی عرضه سهام بنگاه های دولتی و دومی نظارت دقیق بر بازار سهام و متعادل کردن تقاضا و عرضه بود. حسن روحانی از این گفت که رویه سازی در عرضه بنگاه های دولتی با یک برنامه دقیق در نهایت به خروج جدی دولت از بنگاه داری، شفافیت بخشی به اقتصاد و تولید کشور، پویایی و فساد زدایی می انجامد و در ادامه از مسئولان بورس خواست با تسهیل پذیرش و رفع موانع حقوقی پذیره نویسی‌ها تعادل عرضه و تقاضا در بازار را دنبال کنند. روحانی که اولین اقدام دولت او در واگذاری سهام در قالب واحدهای صندوق ETFاز منظر خصوصی سازی مورد انتقاد قرار گرفته بود، بر عرضه سهام شرکت های دولتی در بورس و واگذاری اموال مازاد دستگاه های دولتی برای شکوفایی اقتصاد تاکید کرد و گفت:«لازم است(اموال مازاد دستگاه های دولتی) سریع‌تر به بخش خصوصی و مردم واگذار شود و به خصوص سازمان بورس باید نسبت به اجرای تعهدات شرکت‌ها مبنی بر تکمیل سهام شناور آنها اقدام کند».
هم چنین گفته های علی ربیعی سخنگوی دولت در میانه تیرماه نشان داد که دولت دوازدهم به طور جدی عرضه سهام خود در قالب صندوق ETF را دنبال می کند و سخت مشغول برنامه ریزی برای پر کردن خزانه از نقدینگی حاصل از فروش واحدهای این صندوق است. علی ربیعی در این باره گفت «دولت برای بورس برنامه جدی دارد و به دنبال این است که بورس را به بنیادهای اقتصاد کشور تبدیل کند، در این راستا دائم شرکت‌های جدید و دارایی‌ها را وارد می‌کنیم، همچنین فروش عمده مد نظر ما است و بخش‌هایی از شرکت‌های بزرگ اقتصادی مثل شستا وارد بازار بورس می‌شود».
به گفته ربیعی «برنامه جدی برای بازار بورس درباره صندوق‌های «ای تی اف» ادامه پیدا خواهد کرد. صندوق دارایی دوم هم به زودی عرضه می‌شود و دارایی‌های دولت همه عرضه خواهد شد و تدارک ورود صندوق ای تی اف که پالایشی‌ها و فلزی‌ها در آن هستند به بورس گرفته شده است». او در ادامه صحبت هایش گریزی هم به ورود شرکت های غیردولتی به بورس زد و ادامه داد: «دنبال این هستیم که شرکت‌های غیردولتی نیز به راحتی وارد بورس شوند. شورای عالی بورس هم تصمیم گرفت که مالیات قبل از سال ۹۸ این شرکت‌ها کاری نداشته باشد و زمینه‌ای را آماده کرده است که شرکت‌های خصوصی هم وارد بازار بورس شوند».
از پاییز تا امروز، کمتر مسئول دولتی درباره بورس حرف زده است، چراکه بورس از اوج دو میلیون واحد به کانال یک میلیون و 500 هزار واحد و حتی کمتر هم رسیده است. با این حال، هم چنان دولت به کمک گرفتن از نقدینگی مردم از مسیر بورس برای گذران شرایط خود فکر می کند. بورس برای این ساخته شده که هیچ کس، تنهایی ضرر نکند. چیزی که دولت هم آن را به خوبی درک کرده است.
