سفر رفتن کمک می کند در مهارت شنیدن پیشرفت کنید.
شنیدن، به ظاهر کاری در حمایت از دیگران به نظر می رسد درحالیکه منفعت اصلی از شنیدن نصیب شنونده می شود، نه گوینده.
بخش عمده ای از مردم جوامع، شنیدن را مهارتی می دانند که فاقد منافعی برای شنونده است. به همین دلیل شنیدن در بسیاری از جوامع کمتر مورد توجه قرار گرفته است. با این حال در بسیاری از جوامع در حال توسعه، مهارت شنیدن در محیط کار و زندگی مشترک تدریس می شود.
جست وجو درباره چگونگی بهتر شدن در شنیدن در فضای مجازی، هر جوینده ای را به فهرستی از نکات آموزشی در این زمینه می رساند اما مهم تر از این ها، تمرین این نکته هاست.
سفر، بهترین زمان برای تمرین مهارت شنیدن است.
تمرین مهارت شنیدن در سفر سخت نیست. در واقع می توان گفت با سفر رفتن این مهارت را بدون اینکه بدانید، تقویت می کنید.
اما چطور؟
تمرکز
از اصلی ترین نکته ها در تقویت شنیدن تمرکز است و محال است یک مسافر پیش از سفر تمرکز را کنار بگذارد. حتی در سفر به مقاصد تکراری، لازم است به نکته هایی درباره امنیت مسیر دقت کنید.
پیش از سفر، هر مسافری شروع به جست وجو می کند و تلاش می کند از منابع معتبر درباره مسیر، بهترین شیوه های رسیدن به مقصد از نظر اقتصادی و امنیتی اطلاعاتی کسب کند. این یعنی مسافر مجبور است به منابع معتبر گوش کند که لزوما شامل رسانه ها و پلیس راه نمی شود.
گاهی پیش از انجام سفر مجبورید از اطلاعات دیگر مسافران در شبکه های اجتماعی استفاده کنید، گاه مجبورید به افرادی که پیش از شما به مقصد سفر کرده اید زنگ بزنید و درباره بسیاری از نکات مورد نظر از آن ها بپرسید و پاسخ آن ها به پرسش هایتان را بشنوید، و این بهترین تمرین برای بهتر شدن در شنیدن است.
خداحافظی با پیشداوری ها
از مهم ترین دستاوردهای سفر، کنار گذاشتن پیشداوری ها درباره نژادهای مختلف و قومیت هاست. نکته جالب اینکه از مهم ترین دلایل نشنیدن، حتی نشنیدن اعضای خانواده، پیشداوری آن هاست. زمانی که سفر کنید، می بینید که جهان و انسان در چه تنوع عظیمی آفریده شده و برای شناخت آن به کاوش بیشتری نیاز دارید. سفر و معاشرت با آدم ها از نژادها و قوم های مختلف به تواضع هرچه بیشتر مسافر کمک می کند و این به معنای بهبود مهارت شنیدن پس از خلاصی از اسارت پیشداوری هاست.
معجزه پرسیدن
مسافر، تنها یک مسافر نیست. او یک جست وجو کننده و کاشف است.
مهم ترین نکته در زندگی یک جست وجو کننده و کاشف تکیه بر ستون پرسش است. زمانی که به عنوان یک مسافر_کاشف به مقصدی می رسید، درباره فرهنگ، غذا، آداب و رسوم و اماکن تاریخی و آیین های مردم مقصد می پرسید تا به نگاه خود درباره تفاوت های مردم مقصد با مردم مبدا شکل و شمایل ببخشید. اما این شکل و شمایل بخشیدن نه صرفا با طرح سوال بلکه با انتظار برای دریافت پاسخ انجام می شود.
سفر، در حقیقت تمرین جست وجوگری است و این به معنای تمرین پرسشگری، و انتظار برای شنیدن پاسخ است.
هیچ مرزی برای تجربه در سفر وجود ندارد. سفر، حتی در انواع غیر کاوشگرانه و هیجان برانگیز آن، پر از تجربه و آموزش مهارت های اجتماعی است. شنیدن یکی از مهارت هایی است که در مسافر تقویت می شود. مهارت های دیگر چیست؟
