سرمایه گذاران تنها زمانی به استارت آپ ها روی خوش نشان می دهند که ظرفیت 10 برابر شدن پول خود را در این کسب وکارهای نوپا ببینند. به همین دلیل، پول گرفتن از سرمایه گذاران برای هیچ استارت آپی کار ساده ای نیست. سی ان بی سی در مطلبی به این پرداخته که چه مشکلاتی باعث می شود، سرمایه گذاران نخواهند در یک استارت آپ سرمایه گذاری کنند.
1.معرفی آسانسوری نامطلوب
اگر در یک جلسه یا رویداد استارت آپی، سرمایه گذاری را پیدا کردید، حتما شرح کوتاهی از ایده، محصول و شرکت را برای ارائه آماده کنید. این توضیح کوتاه در اکوسیستم به معرفی آسانسوری معروف شده است. این معرفی شامل 2 یا 3 خط درباره استارت آپ شماست و باید توجه سرمایه گذار را به خود جلب کند. سرمایه گذاران آدم های سرشلوعی اند که در روز، تعداد زیادی از این توضیحات را دریافت می کنند. بنابراین، اگر می خواهید آن ها به کار شما علاقمند شوند، باید یک معرفی آسانسوری مناسب آماده کنید. این معرفی خوب باعث می شود سرمایه گذار به خواندن درخواست کامل شما برای سرمایه گذاری ترغیب شود.
2.توضیح ندادن درباره مشکلی که می خواهیم حل کنیم
ذات استارت آپ ها به راه حل گره خورده است. اگر معرفی که آماده کرده اید، راه حل شما را برای مشکلات ارائه نمی کند، سرمایه گذار را به آسانی از دست می دهید. تلاش کنید در معرفی استارت آپ به راه حلی که ارائه می کنید، به طور کامل اشاره کنید.
3.بازار کوچک
سرمایه گذاران محض رضای خدا به شما پول نمی دهند. آن ها می خواهند سرمایه شان در عرض 5 سال، 100 برابر شود. این انگیزه واقعی آن ها از همکاری با شماست. بنابراین باید ظرفیت های بازار محصول و خدمات خود را در معرفی استارت آپ به آن ها بگویید.
برای مثال، برای یک استارت آپ بین المللی که در زمانی آموزش مجازی کار می کند، بازار شامل 2 میلیارد کودک در سراسر جهان است. اگر قرار است محصول در قالب یک برنامه موبایلی عرضه شود، و قیمت هر دانلود برنامه را 5 دلار آمریکا در نظر بگیرید، ارزش کل بازار به 10 میلیارد دلار آمریکا می رسد. این اندازه کل بازار برای استارت آپ شماست.
در این استارت آپ، مخاطب محصول، کودکانی اند که به اینترنت و دیگر ابزارهای دیجیتال آفلاین دسترسی دارند. اگر یک کودک دسترسی به ابزارهای دیجیتال ندارد، در عمل، شرکت امکان خدمات رسانی به او را ندارد. بنابراین اگر می گویید یک میلیارد کودک به ابزارهای دیجیتال در جهان دسترسی دارند، و می توان به هر یک از آن ها هر برنامه را با قیمت 5 دلار فروخت، بازار محصول شما یک میلیارد در 5 دلار است که می شود، 5 میلیارد دلار. این اندازه بازار عملیاتی برای محصول شماست.
ارزیابی بازار در همین نقطه به پایان نمی رسد. چراکه بازار محصول استارت آپ شما خالی از رقبا نیست. بنابراین باید برای سرمایه گذار بگویید که سهم شما در رقابت با دیگر رقبا تا چه اندازه است. برای استارت آپی که در زمینه آموزش مجازی کار می کند، ممکن است تنها امکان دسترسی به 30 درصد از مشتریان هدف فراهم شود. بنابراین میزان فروش به 1.5 میلیارددلار می رسد. این رقم، اندازه بازار قابل دسترسی برای این استارت آپ است.
بازار کلی محصول، بازار عملیاتی و بازار قابل دسترسی را با علائم اختصاری TAM، SAM و SOM می شناسیم. اگر در گفت وگو با سرمایه گذار، این بازارها را برای محصول و خدماتتان مشخص نکرده اید، شانس شما برای گرفتن سرمایه کم است و اگر بازار محصول و خدمات شما کوچک است، روی سرمایه گذاران بزرگ حساب نکنید.
4.گروهی در کار نیست
یکی از مهم ترین جنبه های مورد نظر برای سرمایه گذاران، وجود گروه خوب در یک استارت آپ است که بتواند ایده های ناب را به بهترین شکل اجرا کند. هم بنیانگذاران باید به اندازه کافی درباره فناوری، محصول و فروش بدانند. هم چنین، همه بنیانگذاران یک استارت آپ باید صداقت و اعتماد خود را به سرمایه گذار نشان بدهند.
5.مسئله سازی در اعتبارآزمایی
زمانی که سرمایه گذاران به یک استارت آپ روی خوش نشان می دهند، با استفاده از یک گروه حرفه ای، به طور دقیق همه چیز را بررسی می کنند. اگر هر مشکل عمده ای در یک استارت آپ پیدا شود، سرمایه گذاران از همکاری با شما منصرف می شوند. بنابراین باید پیش از نزدیک شدن به سرمایه گذاران همه مشکلات عمده را رفع کنید. زمانی که یک گروه خوب را دور هم جمع کردید، راه حل خوبی پیدا کردید، اندازه بازار را به طور مشخص تخمین زده اید و یک معرفی آسانسوری مناسب پیدا کردید، شانس خود را برای پول گرفتن از سرمایه گذاران امتحان کنید. همه مدارک و اسناد قانونی را برای مرحله اعتبارآزمایی آماده کنید.
