دنیای افسردگی این شکلیه:
افکار منفی هیچوقت رهات نمیکنند و همیشه یک غم، خشم، پوچی و نا امیدی عجیبی همراهت هست.
بقیه نمی بینند چه رنجی میکشی برای همین خودت رو خوب نشون میدی.( ما‌پشت‌هزاران‌لبخند‌خود‌مرده‌ایم?)
اما نمیدونن که گاهی چقدر انجام دادن وظایف برات سخت میشه چون این افکار و هیجانات منفی همه چیز رو خراب می کنند.
درک شون میکنی ولی درکت نمیکنن...
بدترین قسمتش اینه که نمیدونی چطور از دستشون خلاص بشی!!!
پ.ن: وی حالش خوب نیست:))
