چه لذتی دارد وقتی کسی مثل هوشنگ مرادی کرمانی تو را آنقدر آشنا و نزدیک خود می پندارد که می گوید شما که غریبه نیستید و ورق هایی از زندگی اش را می ریزد روی دایره و تجربه ها، خاطره ها، تلخی ها، شیرینی ها و سختی هایش را با تو شریک می شود.
این خودزندگی نامه از هفتاد و هشت بخش کوتاه تشکیل شده که به ندرت از هفت هشت صفحه تجاوز می کند و همین، خواندنش را راحت تر و جذاب تر کرده است.
یکی دو بخش نخست را که می خوانی گمان می کنی یک کتاب کودک و نوجوان در دست داری و برای خواندن آن کمی دیر اقدام کرده ای، به خصوص که کتاب برگزیده ی "کتاب شورای کودک" هم بوده است؛ اما چیزی نمی گذرد که به اشتباه خود پی می بری و به هنر نویسنده اعتراف می کنی که با نثری چنین ساده، جملاتی کوتاه و متنی عاری از کلمات قلنبه سلنبه، کتابی ساخته که تو فارغ از سال تولد و محل زندگیت می توانی آن را بخوانی و لذت ببری. این کتاب مرزهای زبان و فرهنگ را نیز درنوردیده و به انگلیسی، فرانسوی و روسی ترجمه شده است.
متن آنقدر روان و صمیمی است که عنوان کتاب را به تو یادآوری می کند و قصه ها آنقدر دلنشین است که گویی از دهانِ مادربزرگی مهربان بیرون می آیند. بعضی از ماجراها آنقدر باورپذیرند که گویی این تو هستی که تجربه شان می کنی و بعضی آنقدر باورناپذیر که حیرت می کنی، برمی گردی و دوباره می خوانی! و جالب تر آنهایی هستند که تو را به خنده می اندازند و لبخندت که جمع و جور شد تازه متوجّهِ دردِ نهفته در آن می شوی. یک طنز واقعی!
بزرگ شدن بدون مادر، کنار آمدن با پدری بیمار، زندگی با مادربزرگ، از دست دادن عزیزان، تنهایی، زندگی در روستا، رفتن به شهر، تجربه ی مدرسه ی شبانه روزی، نوشتن آگهی های سینمایی، جمع کردنِ سنگ های پشتِ نان های سنگک از کف دکان نانوایی، نوشتن و اجرای نمایش در مدرسه، نمک کوبی، کار در کتاب فروشی و تجربه های دیگر را که کنار هم می گذاری از خودت می پرسی این آدم به جای چند نفر زندگی کرده است؟!
و این جاست که رمز زیبایی و ماندگاری آثارش را درمی یابی. وقتی آدمی با یک عالَم تجربه، یک دنیا تخیل، یک خرمن آرزو و یک جهان همت و پشتکار دست به قلم می برد، چرا داستان هایی چون قصه های مجید و مهمان مامان را خلق نکند!
هوشنگ مرادی کرمانی که به شدت تحت تاثیر عموی خود بوده و او را در زندگیش _به سبب آشنا کردنش با کتاب_ موثر می داند، " شما که غریبه نیستید " را علاوه بر آنها که همراهش بوده اند، به آنهایی که تاثیر می پذیرند نیز تقدیم کرده است. بیایید ما هم با هدیه دادن این کتاب به فرزندانمان_ که می تواند شروع خوبی برای آشتی با کتاب باشد_ در زندگیشان موثر باشیم.
عبارت زیر از کنفسیوس دانشمند چینی است که هوشنگ مرادی کرمانی زمانی که در مدرسه خطاطی می کرده آن را می نوشته و اتفاقا هفته ی پیش که مهمان برنامه ی چهل تیکه بود نیز همین را به عنوان حسن ختام بیان کرد:
"هر کس را می بینم از جهتی بر من برتری دارد، از این نظر از هر کسی چیزی می آموزم و از هر کاری پندی می گیرم."
این کتاب زندگی نویسنده را از زادگاهش در روستای سیرچ کرمان تا ابتدای جوانی و ورودش به تهران به تصویر کشیده است. "هوشنگ دوم" نام کتابی است که در آن، کریم فیضی به گفتگو با مرادی کرمانی پرداخته و زیروبم زندگی او در تهران را بررسی کرده است. "هوشنگ دوم "را ادامه ی "شما که غریبه نیستید" می دانند.
