تا چه سطحی زبان بخونم؟! تا چه سطحی خوندن زبان لازمه یا كافیه؟ جزو سوالت متداولی است که در اکثر مواقع بعنوان یکی از چالش های یادگیری زبان مطرح می شود. اگر نظر ما رو میخوای من با چند تا مثال بهت ميگم.
احتمالاً افرادی رو از دور یا نزدیک مى شناسيد كه چند دهه ای میشه كه مهاجرت كردن و كاملا از محیط زبان مادرى و كاربردش جدا و دور افتادن.
بعضى از اين افراد ميتونن چند جمله اى به زبان مادری حرف بزنن گروهی هم با لهجه و یه کم سخت حرف ميزنن و تعدادى هم هستن كه راحت و درست و رَوون و كامل صحبت مى كنن!
من بگم؟!…
دليل اصلیش با فرض یكى بودن شرايط دورى و جدايی كامل از زبان مادرى براى همشون، سنيه كه مهاجرت كردن!
معمولا اونايی كه قبل از هفت سالگى رفتن جزء گروه اولن كه با كمى تفاوت به سختى چند جمله ای حرف میزنن.
گروه دوم كه تا حدودی خوب اما با لهجه حرف میزنن معمولا از اون دسته افرادى هستن كه تو دوره مدرسه مهاجرت كردن.
اما گروه سوم اونايی هستن كه بعد از گرفتن ديپلم، رفتن. اين گروه بعد از گذشتن چند دهه مثل روزاى قبل از مهاجرت درست و رَوون و كامل حرف میزنن.
تو زبان دوم هم مشابه اين واقعيت رو ميشه ديد.
يعنى چى؟!…
يعنى اگه تو مرحله مقدماتى يا بعد از اون زبان رو رها كنيد از نظر سطح مهارت زبانى مثل كودك ٥-٤ ساله اى هستيد كه از زبان مادريش كنده ميشه و بعد از مدتى چيزايی كه بلد بوده از يادش ميره.
از طرفى زبان آموزايی كه تو مرحله ميانی يا بعد از اون مهارت آموزی رو متوقف ميكنن انگار تو سال هاى مدرسه مهاجرت كردن اين دسته بعد از يه مدت به مرور مهارت هاى زبانيشون رو از دست ميدن.
اما زبان آموزايی كه تا آخر مرحله پيشرفته ادامه ميدن مثل كسايی هستن كه بعد از گرفتن ديپلم مهاجرت كردن اين گروه غالبا ماحصل آموزش خودشون رو تضمين مى كنن چون به مرحله تكميل و تثبيت زبان يعنى ماندگارى معلومات و پايدارى مهارت هاى زبانی رسيدن همچنين اتمام دوره يعنى دستيابی به خودكفايی در مهارت آموزى تا جايی كه زبان، عادت و ملكه ذهن و زبانمون ميشه.
مختصر و مفيد؛ تجربه ی ما ميگه اگه ميخوای خروجى روزها و ماه ها انرژى، تلاش و هزينه اى كه صرف يادگيرى زبان كردی رو تثبيت و تضمين كنی مرحله پيشرفته رو با بيشترين توان تموم كن.
چى… ؟!
ميگى سخته!?
شايد…!?
ولى نتيجش چيزيه كه خيلی دوست دارى داشته باشی.?
