Alijah ad course exe_number 1-2
نقدی بر بیلبوردهای کیک و شکلات پاملا که این روزها در بزرگراه های تهران شاهد آن هستیم:
احتمالا اولین عنصری که در این بیلبوردها توجه ما را به خود جلب می کند، نام پاملا است و ما مخاطب کنجکاوی هستیم که با وجود اینکه از مشاهده این بیلبوردها مطلب زیادی دستگیرمان نشده است، برای آشنایی بیشتر با این محصول واژه پاملا را در اینترنت جستجو می کنیم.
با جستجوی این واژه در فضای اینترنت، به هر عنصری به غیر از شیرینی و شکلات دست می یابیم، اگر تشخیص بدهیم آن قسمتی از تابلو که بیرون زده است که فقط خدا می داند به چه منظوری، "NANCIVAN"D است و نه "NANCIVAN"B ، با جستجوی این کلمه در اینترنت، به وبسایت انگلیسی شرکت وارد خواهیم شد.
حال این سوال پیش می آید که بازار هدف چه کسانی هستند؟
اگر قرار بر ترغیب انگلیسی زبان ها به خرید محصول است و در فکر صادرات محصول هستیم، تبلیغات محیطی در سطح شهر تهران روش خوبی برای جذب این دسته از مخاطبان نیست.
علی ای حال پس از ورود به سایت انگلیسی شرکت، در مرحله بعدی می توانیم زبان فارسی را برای سایت انتخاب کرده و با محصولات شرکت آشنا شویم؛ پررنگ ترین نکته ای که در وبسایت شرکت به چشم خواهد خورد، آغاز به کار این شرکت در تاریخ ۹۹/۹/۹ است که به مخاطب این پیام را در هر لحظه از حضور در سایت القا می کند که با یک شرکت بسیار تازه کار و آماتور در زمینه کیک و شرینی طرف است. شاید دلیل این پیام، تاریخ جالب افتتاح این گروه صنعتی باشد مانند والدینی که اصرار بر به دنیا آمدن فرزندشان در این تاریخ به خصوص داشته اند که برای افتتاح گروه صنعتی هیچ موضوعیتی ندارد و یا دلیل اصلی آن، عدم به روزرسانی سایت شرکت در حدود یک سالِ گذشته است.
دیگر مواردی که در بیلبورد این محصول شایان ذکر است، تقلید عنوان تجاری محصول و لوگوتایپ آن از نوتلاست که البته تنها چیزی که در ذهن مخاطب تداعی نمی شود، نام نوتلاست.
استفاده از دو رنگ در زمینه ی بیلبورد که به آن صورت خاص با یکدیگر تلاقی پیدا کرده و ظاهرا از بسته بندی های این محصول تبعیت کرده، فاقد جذابیت بصری و همچنین فاقد مفهوم به خصوصی است.
سوال اساسی که با مشاهده بیلبوردها در رابطه با نام محصول ایجاد می شود، این است که باید پاملا را در ذهن داشته باشیم یا نانسی وند را؟ باتوجه به این نکته که هر دو اسم، جزء اسامی سخت محسوب می شوند و دلیل خاصی برای سنجاق شدن به ذهن مخاطب ندارند، اگرهدف گذاری ما به خاطر سپردن فقط یکی از این نام ها توسط مخاطب باشد هم، نیل به آن هدف، کار بسیار بزرگی خواهد بود.
به نظر می رسد هدف از شعار تبلیغاتی که در این بیلبورد آمده (ورود به دنیای خوشمزه شیرینی و شکلات)، بیان این نکته بوده که محصولات تولید شده توسط شرکت بسیار متنوع است و همین طور تا حدودی رویای کودکی ما را که ورود به دنیای شکلاتی است در ذهن تداعی کند، اما این شعار بسیار تکراری و قدیمی است که هیچ تمایزی برای محصول ایجاد نمی کند، حرف خاصی برای بیان کردن ندارد و چالش خاصی را در ذهن مخاطب ایجاد نمی کند یا به صورت قوی و مستقیم، احساسات ما را درگیر نمی کند.
استراتژی تبلیغات مشخص نیست. آیا این تبلیغات پرهزینه، ادامه دار خواهد بود؟به صورتی که در مرحله اول، مخاطب با نام برند آشنایی اولیه ای پیدا کرده و در آینده ای نزدیک با محصولات این شرکت آشنا خواهد شد؟
اما به نظر می رسد اگراین شرکت به جای هدف گذاری بر روی تبلیغ گروه صنعتی به صورت کلی، در ساده ترین حالت با تبلیغات تک محصولی وارد بازار شود و مخاطب بر روی هرکدام از بیلبوردها فقط یک محصول خاص را نظاره گر باشد، شاهد اثربخشی بیشتری در این گونه تبلیغات خواهیم بود. به عنوان مثال، زمانی که مخاطب بر روی بیلبوردها، کراکر پاملا را با چنین بسته بندی جذابی مشاهده می کند، به احتمال زیاد برای امتحان این محصول مشتاق خواهد شد.
در انتها باید به این نکته اشاره شود که نوشته ای که مطالعه کردید، به هیچ عنوان قصد تخریب این برند را نداشته و این تبلیغ به صورت یک نمونه بررسی شده است.
هر ایرانی حامی تولیدات باکیفیت ملی است.
با آرزوی موفقیت برای گروه صنعتی نانسی وند و با امید بهبود برنسازی و تبلیغات در ایران، مخصوصا تبلیغات محیطی با این وسعت در پایتخت.
