یکی از اختلالات گفتاری شایع در کودکان و بزرگسالان « اختلال تلفظ » است که اغلب دو علت دارند :
1. علت عضوی:
مانند نا هنجاری های فک ، دهان ، زبان ، و ... ، ناشنوایی ، عقب ماندگی های ذهنی و ...(به عنوان مثال به دلیل بزرگی زبون صداهای r رو اشتباه تلفظ میکند یا بدلیل شکاف کام تو دماغی صحبت میکند)
2. علت یادگیری :
کودک طبیعی می تواند به چند علت دچار اختلال تلفظی شود :
· تقلید و الگو برداری از اختلال تلفظی افراد دیگر .
· تشویق و تحریک بزرگترها ، بمنظور دست انداختن و خندیدن به تلفظ نا صحیح او .
· گاهی بی هیچ علت مشخصی ، کودکی طبیعی نمی تواند به تلفظ صحیح یک یا چند صدا دست یابد .
در این صورت ، او صدای نا صحیح را از خرد سالی به دوره های بعدی زندگی خود انتقال خواهد داد .
یک اختلال تلفظی هر چند از نظر افراد خانواده و دوستان مشکل بزرگی محسوب نمی شود ، ولی از دیدگاه جوانی که با آن روبرو است ، مشکل عمیق و بازدارنده تلقی می گردد.
عوارض اختلالات تلفظی:
· احساس متفاوت بودن .
· کاربرد کلمات مترادفی که فاقد صدای مورد نظر باشد .
· نگرانی از واکنش احتمالی مخاطب نسبت به تلفظ نا صحیح او .
· احساس بی کفایتی و تزلزل در بسیاری از ارتباطات شخصی .
· و گاه تمامی عوارضی را که لکنت زبان ایجاد می کند ، می توان در آن ها مشاهده نمود .