لكنت زبان
در اين بيماري سليس و روان بودن تكلم از بين رفته است و شخص فكر مي كند روي گفتار خود تسلط و كنترل لازم را ندارد و در نتيجه دچار واكنش هاي رفتاري و عاطفي مي گردد. ممكن است صداها بلوك شوند و كودك بخواهد حرف بزند، ولي صدايي از گلويش خارج نشود و در نتيجه سكون و يا وقفه اي طولاني در كلام رخ دهد، ممكن است تكلم با مكث هاي طولاني، تكرار يك حرف (مثل:گ گ گل) يا يك سيلاب (مثل: وي وي ويدئو) يا طولاني شدن و كش آمدن يك حرف(مثل:م م م م مريض) خود را نشان دهد. ممكن است تلاشهاي رفتاري زيادي را در طي تكلم كودك ببينيم. مثل پلك زدن، تكان دادن دستها و سر، اداهاي خاص روي صورت و. . .
گرچه گاهي كودكان طبيعي نيز دچار عدم رواني گفتار مي شوند، اين نارواني كلام گذراست و در واحدهاي بزرگتر زباني رخ مي دهد، مثلاً در سطح كلمه، عبارت و يا جمله.
اين بيماري معمولا بين سنين 7-2 سالگي شروع مي شود كه اوج ان 4-3 سالگي است. شيوع آن يك درصد مي باشد. اين اختلال معمولاً در دوره نوجواني رو به بهبود مي گذارد و شيوع آن كاهش مي يابد. لكنت زبان در پسران شايع تر از دختران است. پسران 3 برابر دختران مبتلا مي شوند. نسبت مرد به زن با افزايش سن افزايش مي يابد كه اين نشانه درجه بهبودي بيشتر در دختران است.
استرس و اضطراب ايجاد كننده اين بيماري نيست، ولي مي تواند آن را تشديد كند. زماني كه اين كودكان تحت فشار براي حرف زدن قرار مي گيرند يا استرس و اضطرابي به آنها وارد مي شود، لكنت زبان آنها شدت مي يابد. در نتيجه لكنت زبان بيماریي است كه شدت آن از يك موقعيت به موقعيت ديگر متفاوت است.كاهش استرس در زمان صحبت كردن به كاهش حملات لكنت زبان كمك مي كند، اما استفاده از داروهاي ضد اضطراب تأثير خاصي در درمان ندارد.
به نظر مي رسد اين بيماران به دو دسته تقسيم مي شوند: در يك دسته كودكاني قرار مي گيرند كه پيش آگهي بهتري دارند و قادرند تكنيك هاي غلبه بر اين مشكل را بياموزند و آنها را استفاده كنند و در يك پنجم موارد نیز كودكاني هستند كه مشكل آنها كمتر به درمان پاسخ مي دهد.
گفتار درماني در اين كودكان هم به روان و سليس صحبت كردن كمك مي كند و هم كمك مي كند تا كودك با اضطراب، تنش و اجتناب كمتري وارد مكالمه و گفتگو گردد. از آنجا كه لكنت زبان يك بعد قوي بيولوژيك و ارثي دارد، روان درماني به تنهايي درمان مؤثر براي آن نيست، گرچه ممكن است به كاهش اضطراب، تطابق بهتر و افزايش اعتماد به نفس كودك كمك مؤثري نمايد.
گرچه علت لكنت زبان دقيقا مشخص نمي باشد، به نظر مي رسد مجموعه اي از عوامل مانند آسيب پذيري و استعداد بيولوژيك، تقاضاها ودرخواست هاي محيطي و مشخصات سرشتي و ذاتي فرد در ايجاد آن نقش داشته باشد.
برای درمان لکنت فقط به گفتاردرمانی مراجعه نمایید.
