در قسمت قبلی توضیح دادم که به چه دلیل نیاز به حساب بانکی خارجی داشتم، اولین کشوری که در اون سالها یک ایرانی اقدام میکردم برای افتتاح حساب بانکی امارات یا همون دوبی بود.
من هم اولین سفرم به امارات بود، سفری به دوبی کردم، تقریبا به 17 بانک و موسسه مالی مراجعه کردم برای افتتاح حساب بانکی. اکثر این بانکها از من یا اقامت دائم امارات رو میخواستند یا اصلا حاظر نمیشدند حسابی برای من افتتاح کنند.
بالاخره موفق شدم یک موسسه مالی پیدا کنم که برام حساب افتتاح کنه و یهم یک مستر کارت فیزیکی هم بده، کلیه فرمها رو پر کردم که حدود 20-30 صفحه بود. کپی ویزا و گذرنامه رو گرفتند و همه چیز خوب پیش رفت تا آخر کار که بهم گفتند به باجه مراجعه کنم برای پرداخت مبلغی داخل حسابم.
خوشحال به سمت باجه رفتم و تازه متوجه شدم باید مبلغ 500 هزار درهم امارات سپرده کنم تا برام حساب باز کنند در حالی که کل موجودی من برای موندن چند روزه در امارات 10 هزار درهم هم نمیشد. ضمن اینکه حتی اگر میخواستم چنین مبلغی رو نداشتم که بخوام سپرده کنم.
به همین خاطر دست از پا درازتر از شعبه خارج شدم و نا امید به ایران برگشتم.
این اتفاق مربوط به سال 2008 بود، یک بار دیگه در سال 2014 مجددا به امارات مراجعه کردم و اینبار کمی با شرایط بانکی و اصطلاحات بانکی بیشتر آشنا بودم.
در مراجعه دومم بانکها پیشنهادات بهتری بهم میدادند، مثلا یکی از بانکها بهم پیشنهاد داد که وجهی رو در بانک سپرده کنم و سود اون رو بگیرم و چند ماه بعد به واسطه اون سپرده بلند مدت درخواست افتتاح حساب عادی بدم. یا بانکهای دیگه ای بهم توصیه کردند که اقدام به ثبت یک شرکت در امارات کنم و از اون طریق یک حساب بانکی افتتاح کنم.
هیچکدوم از موارد پیشنهادیشون برای من جذاب نبود و در نهایت من موفق نشدم در کشور امارات بدون ثبت شرکت یا بدون داشتن ویزای بلند مدت اقدام به افتتاح حساب بانکی بکنم.
در ادامه کشورهای دیگه و حسابهایی که افتتاح کردم رو تعریف خواهم کرد.
ادامه دارد
