+ قبول کردن همه چیز سخت است.
روحت را له میکنی تا قبولش کنی، آن زمان هم که قبولش کردی، درد میکشی.
اما دیگر سردرگم نیستی،
بازهم غمگین میشوی
میگویی کاش سردردگم بودم و امیدی بود.