بسم الله الرحمن الرحیم
A Complete Unknown 2024
نقد و بررسی فیلم سینمایی یک ناشناس محض
دسته بندی: سینمای آمریکا، بیوگرافی، موزیکال
دیده شدن به هر قیمتی؛
ماییم و یک دنیا موسیقی، آنهم از نوع فولک های آمریکایی و گیتار الکتریک، تماشای آن برای برخی ها می تواند سخت باشد؛
و اما جیمز منگولد که سازنده فیلمه و توی آثارش بیگرافی هایی هم میبینیم مثل فورد در برابر فراری، اینبار آمده است تا اینرا ثابت کند که جمله (هنر برای هنر یعنی کشک) آرامش در فیلم موج می زند، نمی دانم چرا ولی گویی تمام طمأنینه خود را از تیموثی شالامه می گیرد؛ اینکه ما می خواهیم فیلم بسازیم، فیلمی که باید دیده شود و اسکار ببرد؛ خوشحالم که می بینم این کمبود در همه جهان سینما وجود دارد؛ جایی که همه چیز به بهانه هنر، جلو می رود اما هنوز مسائلی وجود دارن که کسی نباید آنها را بداند و به آنها بپردازد، ما اعتراض داریم، من نمی گویم گفته داستان نویسان است.
باب همیشه به پروتکل های مخصوص خودش وفادار است، در سن جوانی و عبور از گمنامی هنوز با موتور جابجا می شود، در شب عینک دودی می زند و همچنان نام یهودی خود را (آلن زیمرمن) پنهان نگه می دارد؛ پارتنرش را فریب می دهد و سرتاسر این مرموز بازی های یهودی حکمفرما هستند؛
به نوعی می گویم که اثر، کاملا اعتراضی بوده و تا جایی پیش می رود که خود کارگردان درون فیلم به خودش اعتراض می کند؛ آنجا که کارناوال پایانی را با فولک های اعتراضی اجرا می کنند، که می گوید بله می دانم اعتراض هست در فیلم خودم هم به خودم اعتراض دارم، اما همینی که هست من در صحنه می درخشم و با این اعتراضم ادامه می دهم و در اوج می مانم؛ این تمرکز در کار و تأثیر پذیرفتن از شرایط جامعه که مختصر اشاراتی در فیلم به اون شد مثل مبارزات مارتین لوتر کینگ و ترور کندی رئیس جمهور امریکا و همچنین مالکوم ایکس بُن مایه اشعار باب بودن اما هر از سمت که نگاه می کردی یک سری رگه های دینی را که مربوط به یهود بودن در آنها پیدا می کردی.
