بیایید باهمدیگر رو راست باشیم و بپذیریم که امر مبتلا به جهان اعتیاد به اینترنت هست. به نحوی که سایبورگ‌ها آنرا فابینگ می‌نامند به این معنا که موبایل تبدیل به عضوی از جوارح بدن انسان شود و انفصال آن از بدن به معنای قطع عضو است.
اعتیاد به دستگاه های الکترونیکی در جامعه جهانی به طور فزاینده رو به رشدست
مسئله اینست که هنوز برخی آنرا یک امر زیستی نمی‌بینند.
این درحالیست که عامل بهم خوردگی مزاج انسان بطور ویژه شبکه های اجتماعی اینترنتی هستند.وقتی مغز انسان در فضای این شبکه ها قرار می‌گیرد در هرآن یک دستور صادر می‌کند و برای هر دستور میلیونها عصب درگیر می‌شوند.این بی‌نظمی عصبی اختلالاتی را در پی دارد
این اختلالات انسان را به ورطه انواع بیماری های نفسانی و روانی می کشانند.که درمان آنها ناگزیر با دارو های شیمیایی صورت می‌پذیرد که البته برای بسیاری از این دست بیماری ها داروی مثمری وجود ندارد
اینترنت بسیار مفیدیست اما از آنجایکه چارچوب استانداردی برای استفاده از آن ترسیم نشده خطرات زیادی بهمراه دارد.
