مدتی بود که برام سوال شده بود خدایی که انقدر مهربونه، چرا بخاطر انجام ندادن عبادت‌هایی که خودش گفته بخاطر خودتون میگم انجامش بدین، که اگه انجام بدین به خودتون خوب کردین و اگه انجام ندین به خودتون بد کردین و خدا نیاز نداره به این عبادات، چرا پس با این حال درصورت انجام ندادن اونها، مجازاتمون میکنه؟
این سوال برای من بود و به جوابی نمی‌رسیدم، تا اینکه یه روزی تو همین ماه رمضون1402، وقتی داشتم برنامه زندگی پس از زندگی رو می‌دیدم، یه آقایی که تجربه نزدیک به مرگ داشت مطلبی رو گفت، اون آقا در تجربه‌اش پس از خارج شدن روح از جسمش، نمازهایی رو که نخونده بود رو بهش نشون دادن و گفت از دیدن اینکه این نمازهام رو نخوندم احساس شرمندگی و خجالت زدگی عمیقی داشتم برای خودم، و اینطوری عذاب کشیدم، بعد که بهش فکر کردم، دریافتی که از این تجربه اون شخص داشتم با این تشبیه پاسخ سوالم رو دریافت کردم:
خدا عذابمون نمی‌کنه برای عملی که انجام دادنش به نفع خودمونه و سودی برای خدا نداره، بلکه این اصل وجودی ما، یعنی روح ما برای رسیدن به تعالی، نیاز داره غنی بشه، و اگر به این بی‌توجه باشیم، در حقِ اصل وجودمون ظلم کردیم، مثال ملموسش مقایسه فرد ثروتمند با فرد فقیر در دنیاست، فرد فقیر اگه به خاطر تنبلی و غفلت و ناآگاهی به ثروت نرسیده باشه، همیشه یه حس شرمندگی پیش خودش و خانوادش دربرابر فرد ثروتمند داره (تقریبا اکثر آدما تو فامیل و دور و بری‌هاشون کسی رو دارن که افسوس میخوره بالاشهر تهران یه زمانی مفت بود پول داشته اما غفلت کرده و ناآگاه بوده نخریده الان میلیاردها قیمتشه!) حس شرمندگی‌ای که تا زمان مرگش ادامه داره و همیشه از اینکه خودش و خانوادش در آسایش نیستن یا میتونسته زندگی بهتری داشته باشه شرمنده است. حالا به روح توجه کنیم، اون دنیا هم کسی که به روحش بی توجه بوده و برای غنی شدن روحش قدمی برنداشته، پیش خودش شرمنده است، اما این شرمندگی شاید با حس عمیق‌تری و به صورت طولانی‌تری تجربه بشه، شرمنده از اینکه نتونسته روحش رو ثروتمند کنه و بخاطر غفلت و لجبازی و ایمان کم، از موقعیتی که همیشه دردسترسش بوده استفاده نکرده و با یه ضعفی به دنیای ابدی پا گذاشته، میگن جهنم اون جاییه که بهت نشون بدن میتونستی این باشی (بهترین حالت ممکن) اما نشدی.
من اینطوری به پاسخ سوالم رسیدم، درست یا غلط نمیدونم ولی باور به دنیای ابدی و زندگی روح بعد از خروج از جسم مادی، باور به تجربه ی تجربه‌گران عالم ملکوت بهم این درک رو داد.
