بدانیم که،کلید سعادت دو جهانی،شناختن نفس خویشتن است؛زیرا آدمی با شناخت خود برشناختن آفریدگار خود اعانت می نماید .چنان که خود خدا به ما گفته : "قدرت کامله انسان ها درعالم نفس هایشان است "(فصلت 53 )
پس هرکس نفس خودش رابشناسد ،پروردگار خودرا می‌شناسد.))واین، خود ظاهر و روشن است که هرکس نتواند خود را بشناسد ،چطور می توانیم به شناخت دیگری قادر باشیم؟زیرا هیچ چیزی به تو نزدیک تر از تو نیست.واگر خود رانشناسیم،چطور میتوانیم دیگری را را بشناسیم؟
زیرا هیچ چیزی به تو نزدیک تر از تو نیست.واگر خود رانشناسی،چطور میتوانیم دیگری را را بشناسیم؟
و در آخر متن با شعر زیبا تمام میکنم:
تو که درعلم خود زبون باشی
عارف کردگار،چون باشی؟
ببخشید کمی زیاده گویی کردیم انشاالله
که خوشتون بیاد ...?
یاحق...
