قدر عمرتان را بدانید شاید مردید ، از زمانی که این نوشته را می نویسم نمی دانم تا چه زمانی زنده ام اما به ناگهان این فکر به ذهنم افتاد که واقعا چرا ما فکر می‌کنیم تا ابد زنده ایم.
قدر عمر کوتاه تان را بدانید، من توفیق این را نداشتم که در راه خدا کاری جریان ساز و نمونه انجام بدم که نسل های بعد بتوانند از آن بهره‌مند بشوند.
از خدا می خواهم اگر عمر برایم باقی ماند بتوانم خدمت گذار، در راهی نوین برای مردم باشند این راه برکت داشته باشد از جمله برکت های این راه رسیدن به خودباوری و امید و در نهایت خودشناسی باشد که این 3 مورد ما را به خدا می رساند.
وقتی به یاد اسطوره ی زندگی حسین می افتم به عظمت روح قدسی او پی می برم. از زمان مرگش خبرش داشت. و چه خوب و خلاقانه از این زمان برای نسل سازی استفاده کرد.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی حتماً فضای مجازی و قدرت علمی در این فضا می تواند ما را بر روح ها و جان ها در راه خدا حاکم کند.
فکر کردن به این که چه راهی خوب است نمی دانم. اما از بزرگان شنیدم اصلا در قرآن دیدم افرادی که نیت شان خیر است و بر آن سماجت کنند خداوند آنها را به آن هدف می رساند.
استیو جابز می گوید فکر کردن به مرگ سوخت زندگی است. سوخت رسیدن به اهداف
وقتی شما بدانید که دیگر زنده نیستید دوست دارید برای دیگران کاری کنید وقتی به نیستی می رسید می خواهید به دیگران هستی دهید.
ببخشید من بدون نظم مطالبم را بیان می کنم می خواهم آخرین کلماتم را در این زمان کم گفته باشم.
متاسفانه در جامعه ما خوبی کردن به دیگران جرم هست و به هر کس کمک کنیم به ما بدی می کند اما این جنگ خوبی و بدی هست و افراد خوب باید مانند افراد بد در این راه مبارزه کنند.
در پایان همانگونه که خداوند در قرآن گفته برای خدا بودن آرامش است و در این راه سخت نماز و صبر است که گره گشاست.
