شکستن زنجیره کرونا کاری است بس مهم. بعنوان یک عزیز از دست داده ذره ذره وجودم اهمیت این موضوع را درک میکند. قسم و آیه فایده ندارد. دستان یکان یکان هموطنان را میبوسم و تمنا میکنم که مراعات کنند. مگر میشود با این حجم هموطن خفته در خاک باز هم ایمان نیاورده باشیم که قضیه جدی است؟
پیرمردی که جای پدرم بود میگفت که اینها همه بازی خود حکومت است تا مردم را بترسانند و خفه کنند. نه ماسکی زده بود و نه ترسی در چشمانش از سن و سال بالا و چند بیماری زمینه ای که قطعا چند سالی بود میهمان تن خسته اش بودند. یاللعجب! متحریم از این حجم لجاجت و یک دندگی در باور نکردن اوضاع فاجعه بار این روزهای کشورم.
کسی بدادمان نخواهد رسید. خودمان چاره کنیم و خانه نشین نه، ولی روزمرگی خروج از خانه مان تنها منحصر به کار و کسبمان باشد. تو را بخدا برای دور دور و شام دونفره و قدم زدن زیر باران از خانه هاتان خارج نشوید. نگذارید کیف دونفره تان یک نفره شود. اگر میشد به پای تک تکتان می افتادم تا از خانه خارج نشوید و رعایت موارد لازم برای شکستن زنجیره کرونا را بکنید.
نکند به روزی بیفتید که بعد از خدایی ناکرده فوت یکی از نزدیکان یکی با این دستگاه های بزرگ خدمات ضدعفونی کرونا به جان خانه بیفتد تا ویروس را از خانه امنتان بزداید.
