توی قسمت قبل گفتیم که وقتی کار فالکون 1 تموم شد ناسا یک پروژه‌ای رو به دست اسپیس ایکس سپرد و اون هم پروژه CRS بود که مخفف Commercial Resupply Services یا خدمات تامین مجدد تجاری بود که در اون اسپیس ایکس باید محموله های ناسا رو به ایستگاه بین المللی فضایی می‌رسوند و برای این کار اسپیس ایکس قول داده بود که موشکی ارزان قیمت درست کنه که هزینه اون به دلیل قابلیت استفاده مجدد پایین باشه و اون موشک اسمش شد فالکون 9.
در ابتدا اسپیس ایکس ورژن 1 فالکون 9 رو ساخت که عکسش رو در تصویر بالا می‌بینید (دومین تصویر از سمت چپ) و برای رسوندن محموله ها به ایستگاه فضایی نیاز به یک کپسول یا فضاپیما هم داشتند که اسمش رو گذاشتن Dragon 1.
این فضاپیما قدرت این رو داشت که حدود 6 تن بار رو با خودش به ایستگاه ببره و علاوه بر این یک ویژگی دیگه‌ای هم که داشت این بود که بخشی از این فضاپیما قابلیت برگشت به زمین رو داشت و مزیت این بخش اینه که میتونه نتیجه تحقیقات و آزمایشات ایستگاه فضایی رو به زمین بیاره.
(حالا که بحثمون در مورد دراگون شده بهتره نسخه دوم دراگون رو هم بهتون معرفی کنم ، قصدم این بود که این قسمت راجع به فالکون 9 و دراگون 1 صحبت کنم ولی به نظرم 90 درصد رو اختصاص بدیم به هر دو دراگون بهتره توی قسمت بعدی راجع به فالکون 9 بیشتر حرف میزنیم.)
نسخه بعدی دراگون عملا پیشرفته تر بود و باعث شد دراگون 1 بازنشسته بشه، این فضاپیما جدید اسپیس ایکس قادر بود که فضانورد ها رو به ایستگاه فضایی ارسال کنه.
[نکته: آمریکا برای اینکه فضانورد های خودش رو به ایستگاه بفرسته از شاتل فضایی استفاده میکرد بعد از اینکه شاتل چلنجر همراه با هفت فضانورد خودش در 18 ژانویه 1986 منفجر شد ناسا برنامه شاتل رو برای مدتی متوقف کرد و بعد در سال 2003 شاتل فضایی کلمبیا در هنگام برگشت به سمت زمین منفجر شد و هفت فضانوردش مُردن و این اتفاق هم باعث تعویق دوساله در پرتاب شاتل ها شد و سرانجام در سال 2010 ناسا شاتل فضایی رو به علت ایمن نبودن بازنشسته کرد بعد از این اتفاقات ناسا برای فرستادن فضانورد ها دست به دامن روسیه شد و فضانورد هاش رو به مسکو میفرستاد و از اونجا به بایکونور در قزاقستان میرفتن و از اونجا همراه با موشک سایوز ساخته شده توسط روس ها به سمت ایستگاه راهی میشدن ، باید اشاره کنیم که سایوز ها هم هزینه زیادی برای ناسا داشتن و هم امنیت زیادی نداشتن.]
خلاصه که اسپیس ایکس با دارگون 2 کاری کرد که آمریکا بتونه بعد از 10 سال از خاک خودش فضانورد به فضا ارسال بکنه با هزینه پایین تر و با امنیت بیشتر.
دراگون 2 دارای دو مدل Crew(خدمه) و Cargo(باری) هست که هر دوی آنها قابل استفاده مجدد هستن مدل cargo این فضاپیما میتونه تا 3 تن و 300 کیلوگرم بار رو به ایستگاه فضایی ببره و مدل Crew اون میتونه تا 7 نفر فضانورد رو به ایستگاه ببره که فضاپیمای سایوز به عنوان رقیب دراگون فقط میتونه 3 فضانورد رو با خودش ببره و روس ها برای هر فضانورد آمریکایی 80 میلیون دلار میگرفتن ولی کل هزینه فضاپیمای دراگون 100 میلیون هستش که به همین دلیل دراگون در حال حاضر اهمیت فوق العاده بالایی برای ناسا داره.
اینم از این ، مختصر و مفید یا حداقل فقط مختصر (دیالوگی از سریال خانه پوشالی) اگه بخوام تخصصی در مورد دراگون صحبت کنم احتمالا باید یه مقاله خیلی طولانی تر از این بنویسم ولی به نظرم در همین حد کفایت میکنه؛ توی قسمت بعدی میریم به سراغ موشک فالکون 9.
