گاهی اوقات احساس می کنیم که زوال ذهنی ممکن است در سر پیری ما خیلی سریع باشد. دیگران از ما احساس گناه می کنیم که از مغز جوانی خود حداکثر استفاده را نمی کنیم. در این مقاله توضیح داده می شود که چگونه قدرت مغز را افزایش دهیم.
برای ورود به موضوع چگونه قدرت مغز را افزایش دهیم ابتدا باید به یک سردرگمی دیرینه اشاره کنیم. افسانه معروف استفاده انحصاری از 10 درصد مغز توسط انسان معمولی، به جای گذاشتن 90 درصد در تعلیق، در انتظار بیدار شدن توسط برخی داروهای جادویی یا تمرین معنوی.
در حقیقت، مغز همیشه 100% کار می کند، همانطور که در تمام نقشه برداری های مغزی انجام شده تأیید شده است، و هر قسمت یک عملکرد حیاتی تحت فرمان خود دارد، حتی زمانی که ما می خوابیم. در واقع، هیچ بخشی از مغز وجود ندارد که بدون ایجاد کاهش قابل توجه در برخی از توانایی ها، آسیب ببیند.
این سوء تفاهم شاید ناشی از تمایز بین گروه کوچکی از سلول‌ها باشد که واقعاً نورون‌ها در نظر گرفته می‌شوند و اکثریتی که مسئولیت‌های مرتبط و پشتیبانی را دارند. منبع دیگر، دانش محدود عصب شناسی بدوی در مورد عملکرد لوب ها است.
و دیگری در اظهارات انتزاعی روانشناسان بنیادی مانند ویلیام جیمز نهفته است که در مورد استفاده از حداقل بخشی از منابع ذهنی توسط انسان عادی این گزاره آخر، که در چارچوب گرفته شده است، می تواند درست در نظر گرفته شود. مغز هنوز ناشناخته های بزرگی دارد و این یک واقعیت است که با تمرین می توان ظرفیت ذهنی را افزایش داد.
فعال سازی از ساختار مغز خوابیده و افزایش ثابت شده در انعطاف پذیری، وضوح، سرعت و قدرت کل فرآیند مغز با تمرین ذهنی مداوم. این فرآیند امکان پذیر است و بسیاری از مردم جهان آن را به عنوان تمرینی برای به تعویق انداختن زوال روانی مرتبط با پیری اتخاذ کرده اند.
بیایید با این بخش در سری موارد خود شروع کنیم چگونه قدرت مغز را افزایش دهیم. خیلی ساده است: هر بار که زبانی را یاد می گیریم، برای اولین بار یک ساز می نوازیم، مهارت دستی جدیدی به دست می آوریم یا در ورزشی که قبلاً هرگز تمرین نکرده ایم، رقابت می کنیم، با این افزایش همکاری می کنیم.
این چطوری کار میکنه؟ برای هر فعالیت آغاز شده که قبلاً برای ما عجیب به نظر می رسید، خواسته هایی را برای اندام مغز ایجاد می کند که باید با آن سازگار شود. این سازگاری به شکل افزایش تمرکز، انعطاف پذیری و حافظه است. یک گوینده جدید یک زبان باید برای حفظ واژگان، صرف و دستور زبان زبان گنجانده شده متمرکز باشد.
همان تمرکز باید در نوازنده مبتدی که سیستم نت‌نویسی را می‌آموزد و در شطرنج‌باز آماتوری که بازه‌ها را بازآفرینی می‌کند و در ذهن خود حرکت می‌کند وجود داشته باشد. تمرکز منجر به ایجاد اتصالات عصبی جدید می شود که به نوبه خود منجر به ظرفیت بیشتر برای انتزاع و محاسبه می شود. علاوه بر این، رشد واقعی هیپوکامپ یا مناطق خاصی از لوب ها می تواند در نتیجه تمرین رخ دهد.
آینده پژوه معروف، آلوین تافلر، اظهار داشت که بی سوادان قرن بیست و یکم کسانی هستند که نمی دانند چگونه یاد بگیرند، از یاد بگیرند و دوباره یاد بگیرند. دنیای معاصر ما از نوآوری های بی وقفه از ما انعطاف پذیری مغز بالایی می طلبد. بنابراین چالش‌های یادگیری همیشه پیش روی ما هستند و بهترین تصمیم این است که به‌جای محرک‌های استرس، مانند مزایای سلامت عصبی، با آنها روبرو شویم.
از نظر حافظه، یک مکانیسم عصبی کنجکاو وجود دارد، تلاش برای یادگیری محتوا در حالی که در حال حرکت است، کمک زیادی به حفظ آن می کند. خواندن یک شعر تعیین شده برای اجرای روی صحنه در حین پیاده روی، شانس به خاطر سپردن همه چیز را به درستی افزایش می دهد. یک رقص مخفی کوچک برای هر محاسبه ریاضی همان اثر را ایجاد می کند و این است که بدن رابط کامل ذهن است. واقعیت یکی منعکس کننده دیگری است. چابکی و انعطاف اندام ما در حین ورزش کاملاً با انعطاف پذیری بیشتر و سیناپس های مغز ما مطابقت دارد. به همین دلیل است که فعالیت بدنی یکی از اولین توصیه ها برای افزایش قدرت مغز است.
پیاده‌روی با تلاش زیاد، وزنه‌برداری، رقص شدید یا موج‌سواری برای تولید هورمون‌های رشد شبه انسولین که مسئول رشد رگ‌های خونی و نورون‌های جدید هستند، و همچنین افزایش حافظه تداعی و توانایی کلامی بسیار مفید هستند. تمریناتی که در آنها باید ریسک کنیم و تعادل را به دست آوریم و در مورد هر حرکت فکر کنیم، برای تحریک "حساسیت عمقی" یعنی درک فضایی بدن خود مفید هستند.
در یک سطح اساسی تر، ورزش بیشتر به معنای آمادگی قلبی عروقی بهتر، گردش خون و اکسیژن بهتر و فرآیند سم زدایی سریعتر است. البته، نور خورشید ناشی از ورزش در فضای باز نیز ویتامین D را تامین می کند و تعامل با افراد دیگر در حین فعالیت، مزایای سلول سازی را بیشتر می کند.
اما برای مقابله با ورزش باید تغذیه با کیفیتی داشته باشیم. غذاها و الگوهای غذایی مختلفی وجود دارد که ظرفیت مغز ما را به حداکثر می رساند. سبزیجات، موز و مرکبات آنتی اکسیدان های کاملی را برای رشد شناختی فراهم می کنند. گردو و آووکادو حاوی چربی های سالم هستند که از زوال ذهنی و کاهش فشار خون جلوگیری می کند.
به نوبه خود، ماهی های چرب، سرشار از امگا 3، خطر ابتلا به آلزایمر و سایر انواع سایش شناختی را کاهش می دهد. به طور کلی رژیم مدیترانه ای که در حد اعتدال مصرف می شود، از نظر تغذیه مغزی کاملاً کامل تلقی می شود، زیرا بخش زیادی از غذاهای ذکر شده را شامل می شود، از چاقی جلوگیری می کند و خطر پارکینسون را کاهش می دهد.
از چه چیزی باید اجتناب کرد؟ خوب، در وهله اول، چربی های ترانس، مروج بدترین کلسترول. همچنین مصرف بیش از حد نمک و شکر، زیرا سطح گلوکز به طور مستقیم بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد و باعث سردرگمی می شود. تأثیر روده بر مغز، به ویژه اکوسیستم میکروبی ظریف آن، اغلب دست کم گرفته می شود. کارکردن هر دو سیستم با هم و در تعادل تضمینی برای سلامتی پایدار خواهد بود.
نمی توان فراموش کرد که خوردن با لذت، دوپامین را در سیستم مغز آزاد می کند و باعث لذت، تندرستی و قدرت شناختی می شود. محیط ورودی را با زمینه ای از لذت احاطه کنید. همیشه نتایج را افزایش می دهد.
ما در مورد ورزش، یادگیری و تغذیه صحبت کرده ایم، اما اکنون زمان آن است که کمی در مورد استراحت دست کم گرفته شده اظهار نظر کنیم، جایی که همه چیز ثابت است. بسیاری از اوقات ما ساعات خواب را فدای مطالعه یک موضوع فوری یا رسیدن به یک ضرب الاجل وحشتناک در محل کار می کنیم، بدون اینکه فکر کنیم این سرکوب آرامش شبانه ظرفیت ذهنی برای جذب دانش یا عملکرد صحیح را کاهش می دهد.
خواب برای حافظه حیاتی است. هر بار که چشمان خود را می بندیم و تسلیم آن می شویم، اتصالات اخیر نورون ها و سلول های عصبی تقویت شده و پایدار می شوند. هر دانشی که درست قبل از وقفه بررسی شود، پتانسیل باقی ماندن را دارد. اما این ظرفیت نگهداری با ورودی منفی نیز کار می کند. بنابراین، پرهیز از مصرف مطالب با محتوای منفی شدید، مانند نمایش های ترسناک یا تند، درست قبل از خواب توصیه می شود.
هشت ساعت خواب کلاسیک باید رعایت شود: کمتر از پنج ساعت یا بیش از ده ساعت باعث ایجاد مه مغزی مشابه می شود. و همچنین باید به یاد داشته باشیم که ما گونه‌ای هستیم که برای بیدار شدن با نور تدریجی سحر طراحی شده‌ایم، که ملاتونین خواب‌آور را قطع می‌کند و تولید کورتیزول فعال کننده را آغاز می‌کند. صفحه نمایش گوشی ها و تبلت ها که در تاریکی اتاق به طور یکنواخت روشن و ناگهانی است، اثر مشابهی ایجاد نمی کند.
برای این کار آلارم سحر ایجاد شده است. اینها ساعت های زنگ دار هستند که طلوع تدریجی نور خورشید را تا حداکثر روشنایی ممکن شبیه سازی می کنند. این یک راه سالم برای فریب مغز برای جلوگیری از شوک بیداری مصنوعی است.
اما فقط داشتن یک استراحت خوب شبانه در هر روز ممکن است برای سلامت طولانی مدت مغز کافی نباشد. همچنین لازم است شرایط قطع ارتباط کامل از سناریوی تولیدی یا هر سناریوی استرس مزمن حفظ شود. میزان سمیتی که این حالت ذهنی می تواند برای مغز داشته باشد می تواند هزینه بسیار بالایی را به همراه داشته باشد.
به طور مرتب به خود اجازه استراحت بدون هدف، رویاپردازی نامحدود با چشمان باز، یا لحظاتی از مدیتیشن را بدهید که سطوح اضطراب فروخورده را کنترل می کند. این می تواند در طول سال ها قدرت ذهنی شما را تغییر دهد.
