ديگر تقويم هم بوي ايران را نميدهد....
تعطیلاتِ رسمی کشورِ ما به جز عید نوروز، همگی مذهبی، اون هم فقط شیعی هستند.
ما یک تعطیلیِ ملی نداریم که به خاطرش جشن بگیریم. گویی اصلاً اسطوره‌ای در این خاک کهن نداشته‌ایم. برای تولد امامانِ شیعه جشن می‌گیریم
روز زن از اعراب
روز مرد از اعراب
روز دختر از اعراب
روز جوان، روز ازدواج، روز... و روز فوتِ آنها روز ماتم ماست، روز عزای این مرز و بوم است.
اما تولد زرتشت، بزرگداشتِ کوروش که تمام دنیا با افتخار و سربلندی بر خود می‌بالند که چنین انسان‌هایی بر این کره خاکی قدم نهاده‌اند و هم‌چنین حماسه آرش و بابک و... هیچ‌گاه در تقویمِ رسمی ما نبوده و نیست. گویی این‌جا ایران نیست و ما اصلاً هویتِ ایرانی نداریم.
راستی ما چه هستیم؟ جشن مهرگان کجاست؟ جشن سده، تیرگان و... چه شد؟
هفته بزرگداشت فردوسی، سعدی، حافظ، مولانا، امیر کبیر و هزاران هزار پهلوان و اسطوره و... کجای تقویم ماست؟ ما چند بار ایام فاطمیه داریم، صفر و محرم و... اما به یادِ بابک خرمدین کدام روز تعطیلِ رسمی است؟ بابکی که بخاطر جلوگیری از حمله اعراب به ناموسِ ایرانی قطعه قطعه شد، به یاد جنگ قادسیه و بزگداشت کشته شدگان وطن کدام روز در تقویمِ رسمیِ ما ثبت شده؟ آیا ما واقعاً ايراني هستيم . البته پای پیاده رفتن به اربعین مهم تر از بزرگداشتِ کوروش است.
تقویمی که بوی ایران ندهد بوی بی‌تفاوتی به وطن خواهد داد....
چگونه به خدمان ايراني ميگوييم وقتي اوضاع اينگونه است ما ايراني هستيم يا عرب ؟ هرچند با چنين وضعيتي نمي توانيم بگوييم ايراني هستيم ....
____________________________________________________________________________________________
پ ن : تا وقتي خودمون اين مردم غيور ايراني نخوان هيچي عوض نميشه .
