بسم الله الرحمن الرحیم
دیروز خبر رسید که آقای رییسی شهید شدن... اوایل نمی خواستم باور کنم، گفتم شاید اشتباه کردن یا شاید معجزه ای بشه ولی جدی جدی رفتن... رفتن و واقعا جاشون خالی شد...
احساس می کنم ما قدر ایشون رو ندونستیم... یه عدمون همش سر تا پای رییسی رو فحش می دادیم و با نامردی تمام انتقاد های بعضا بی پایه و اساس می کردیم...
یه عده دیگمون هم با اینکه تا حدودی از تلاش های همیشگی ایشون با خبر بودیم، یک ذره تلاش نکردیم ازش دفاع کنیم، حداقل من خودم رو اینجوری میبینم...
حتی اگه ایشون مشکل خاصی رو حل نکردن ( که کار های بزرگی انجام دادن به نوبه خودشون)، حداقل شبانه روزی تلاش می کردن، اینکه بدیهیه! چرا ما انقدر بی انصاف بودیم...
یعنی واقعا کسی می تونه جای ایشون رو بگیره؟ به قول یه بنده خدایی توقع ما از یه رییس جمهور، بعد شهید رییسی خیلی بالاتر رفته...(چقدر سخته گفتن پیشوند شهید برای این بزرگوار، چقدر یه دفعه ای شد، مثل یه خواب شیرین اومد و رفت..)
مگه چند نفر مثل ایشون پیدا میشن که از شرق تا غرب از شمال تا جنوب ، شهر به شهر، بی واسطه با مردم حرف بزنن ، درد های مردم رو بشنون و مشکلات رو حل کنن، افراد فاسد رو پیدا کنن،کی هست که دونه دونه کارخونه های تعطیل رو باز کنه، کی پیدا میشه که تو مجامع بین المللی انقدر بهمون عزت بده، کی پیدا میشه صبح تا شب برای مردم کار کنه ولی هیچ ادعایی هم نداشته باشه ؟!!!
خادم الرضا، شهید جمهور، سید شهیدان خدمت، خادم مردم...چه لقب های زیبایی داری...
از بعد ظهر حادثه تا صبح فرداش همش نگران بودیم ، ولی بالاخره اون شد که نیاید میشد... شاید هم باید میشد... کی از حکمت خدا خبر داره؟!
داغ رفتنش یه طرف، اینکه بعضا آدم زخم زبون خودی و ناخودی رو میشنوه یه طرف، اینکه سکوت بعضی ها رو آدم میبینه یه طرف... حتی دشمن های خونی ایران هم تسلیت گفتن، چند تا کشور عزای عمومی اعلام کردن...
البته اون افراد در مقابل سیل آدم های مومن ایران که عزادار هستن چیزی نیستن.. احتمالا بعدا اون افراد هم بفهمن که کی رو از دست دادن
خیلی دوست دارم تو تشییع این شهید عزیز باشم. کمترین کار هست برای ادای احترام. به شما هم پیشنهاد می کنم حتما شرکت کنید. چهارشنبه صبح تهران، پنجشنبه صبح هم بیرجند و بعد از ظهرش مشهد. (امروز هم که تبریز و قم بود و مراسم قم در حال برگزاریه.)
خداحافظ خادمان مردمی بی ادعا...
