به چه نوع لباسی لباس محلی میگویند؟ به لباسی که افراد بومی یک منطقه می‌پوشند، لباس محلی گفته می شود. لباس محلی نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا به ویژه در سرزمین هایی که از تمدنی غنی برخوردارند، رایج است.
لباس محلی هر منطقه برگرفته از آداب و رسوم آن منطقه است که به عواملی مانند آب و هوا، منابع موجود برای تهیه لباس و قدمت آن وابسته می باشد. به همین دلیل است که در بسیاری از موارد، مشابه بودن اقلیم و فرهنگ موجب شباهت در لباس های محلی می شود.
لباس محلی ایران یکی از غنی ترین لباس های سنتی در جهان به لحاظ نوع پارچه و الیاف، تعدد و تنوع لباس ها، نوع دوخت و تزئینات می باشد. این موضوع نشان دهنده قدمت و فرهنگ کهن ایران زمین است.
مازندران یکی از قدیمی ترین و سرسبزترین بخش های ایران کهن و سرزمین دماوند است. به قول فردوسی در شاهنامه:
که مازندران شهر ما یاد باد همیشه بر و بومش آباد باد
مازندران که به «طبرستان» مشهور بوده، در جنوب دریای خزر و شمال رشته کوههای البرز واقع شده است . مردم آن را «تبری» یا «طبری» یا «مازنی» می نامند. طبری ها به زبان مازندرانی یا طبری صحبت می کنند که در بیشتر مواقع به اشتباه به آن زبان گیلکی می گویند.
زبان گیلکی مختص مردم گیلان است. همین اشتباه در نوع پوشش و لباس محلی نیز به چشم می خورد که علت این اشتباه ها نزدیکی مازندرانی ها به گیلک ها و منطقه گیلان است. برای مثال دامن، لباس زنانه مازندرانی؛ کوتاه و پرچین است. در لباس گیلک ها، دامن ها بلند و پرچین هستند. به نمونه ای از لباس محلی مازندرانی و گیلانی و تفاوت آن ها دقت کنید:
هرچند در حال حاضر پوشیدن لباس محلی مرسوم نیست و مختص جشنواره ها و مراسم خاص می باشد اما از اهمیت این لباس های زیبا و رنگانگ کاسته نشده است. هر یک از لباس های محلی نماد یک قوم و بیانگر اصالت آن است. لباس محلی مازندران نیز از این اصل مستثنی نیست.
لباس محلی مازندرانی را می توان در دوبخش زنانه و مردانه بررسی کرد که کودکان نیز بر اساس دختر یا پسر بودن از همین پوشش استفاده می کردند. شاید تمبری که در ادامه می بینیم کامل ترین و درست ترین تصویر از لباس محلی زنان و مردان مازندران باشد که در سال ۱۳۵۶ شمسی به مناسبت نوروز چاپ شد.
پیش از پرداختن به جزئیات لباس محلی مازندران، به جنس مواد اولیه این لباس زیبا می پردازیم.
در گذشته تهیه مواد اولیه صنعت پوشاک کار راحتی نبود. مردم برای تهیه الیاف و پارچه از امکانات و منابع همان منطقه استفاده می کردند. یکی از عوامل متنوع بودن لباس های محلی در ایران، تنوع اقلیم و منابع هر منطقه است. در گذشته نخ پنبه و نخ پشم و پارچه هایی از همین جنس در مازندران قابل تهیه بود. اما جنس پارچه ها و مواد به کار رفته در لباس محلی بر اساس موقعیت اقتصادی و اجتماعی افراد متفاوت بوده است.
در گذشته که ارباب و رعیتی رواج داشت، لباس ها نیز از لحاظ جنس پارچه و دوخت های تزئینی متفاوت بود. تنوع پارچه ها و الیاف از ابریشم تا کتان، کرباس، پارچه پشمی و نمدی، چرم و پوست گوسفند و در سال های گذشته چیت، ابریشم مصنوعی و فاستونی متغیر بوده است.
اگه دوست داری مقاله کامل شو بخونی بزن روی لینک زیر لطفاً☺️
