مزایای استفاده از نفت کوره

روغن کوره دارای چندین مزیت عملی است که آن را به یک سوخت مفید تبدیل می کند.

ایمن

نفت مازوت انفجاری نیست و فقط با استفاده از یک سیستم خاص قابل احتراق است. به این معنی که اگر نشتی وجود داشته باشد، هنگام قرار گرفتن در معرض شعله منفجر نمی شود و می توان آن را با خیال راحت ذخیره کرد و بدون هیچ گونه مشکل ایمنی در دیگ ها و کوره ها استفاده کرد.

اقتصادی

بسته به زمان خرید نفت کوره، احتمالاً متوجه خواهید شد که استفاده از آن ارزان تر از گاز و برق است. همچنین بسیار کارآمد است، به این معنی که مجبور نخواهید بود مخزن خود را هر چند وقت یکبار که فکر می کنید دوباره پر کنید.

مقرون به صرفه

وقتی صحبت از قیمت نفت داخلی می شود، روغن گرمایشی یکی از ارزان ترین گزینه ها برای گرم کردن خانه در نظر گرفته می شود. نفت گرمایشی نیز ارزان تر از گاز اصلی، LPG، انرژی های تجدیدپذیر یا سیستم های الکتریکی است. اما بیشتر از این، مازوت عمومی، مانند دیزل، نسبت به همتایان خود ارزان‌تر است

کارآمد

اگرچه سوخت‌های فسیلی و روغن‌ها برای محیط‌ زیست مضر در نظر گرفته می‌شوند و ما باید تا حد امکان کاهش آن را در نظر بگیریم، اما بیشتر روغن‌های کوره در واقع یک منبع انرژی بسیار کارآمد هستند.

در مقایسه با سیستم های گرمایش مبتنی بر گاز (70٪) یا سیستم های الکتریکی (30٪) کارآمد تر است. روغن دیزل نیز در مقایسه با بنزین کارآمدتر است و برابر با راندمان سوخت بالاتر است. با در نظر گرفتن این موضوع، یک سیستم نفت کوره می تواند بازدهی مناسبی از سرمایه شما به شما بدهد.

گرمتر

اگر از مازوت برای گرمایش استفاده می کنید، شعله حرارت روغن در دمای 70 درجه سانتیگراد می سوزد به این معنی که خانه را خیلی سریعتر از سیستم های برقی یا گازی گرم می کند.

محبوب

به دلیل محبوبیت، مازوت برای مدت طولانی مورد تقاضا خواهد بود. از گرم کردن خانه ها گرفته تا اداره ناوگان تجاری خود، بخش های خانگی، تجاری، کشاورزی، ساختمانی، صنعتی و دریایی برای سال های آینده همچنان به نفت کوره نیاز دارند.

دسته بندی نفت کوره

«نفت کوره» (Fuel Oil) را به طور کلی به دو دسته می‌توان تقسیم کرد:

محصول «تقطیری» (Distillate): نفت تقطیری به هنگام فرآیند تقطیر بدست می‌آید و بنابراین، بازه نقطه جوش معینی نیز دارد و فاقد ذراتی با نقطه جوش بالا است.
محصول «باقی‌مانده» (Residual): نفت کوره باقی‌مانده حاصل کراکینگ حرارتی است و ترکیب پیچیده‌تر و ناخالصی بیشتری دارد.

انجمن مواد و آزمون آمریکا (ASTM) بر اساس استاندارهایی مشخص، نفت کوره را به ۶ کلاس مختلف تقسیم کرده است، نفت‌های کلاس ۱ و ۲ نفت‌های تقطیری و نفت‌های ۵ و ۶ نیز نفت‌های باقی‌مانده هستند.

نفت کلاس ۴ ترکیبی از نفت‌های تقطیری و باقی‌مانده است، در این میان لازم به ذکر است که نفت کلاس ۳ نیز از جمله نفت‌های تقطیری به شمار می‌آید که بعدها ASTM آن‌را با کلاس ۲ ادغام کرد.

نفت‌های کوره دامنه متفاوتی از انحلال‌پذیری و «فراریت» (Volatility) دارند و به این ترتیب، نفت کوره کلاس ۱ و ۲ انحلال‌پذیری و فراریت متوسطی دارند درحالیکه نفت‌های کلاس ۴ و ۵ و ۶ انحلال‌پذیری خوبی ندارند.

طبق تعریف بالا، گازوئیل‌ها را نیز می‌توان در دسته نفت‌های کوره قرار داد که این فرآورده‌ها نیز به کلاس‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. اما نفت کوره که در برخی موارد آن‌را به نام «نفت سنگین» (Heavy Oil) نیز می‌شناسند به سوخت‌های مورد استفاده در کوره‌ها و بویلر‌ها (دیگ‌های بخار) و بخاری‌های نفتی گفته می‌شود.

نام های مختلف نفت کوره

نفت کوره نام‌های متفاوتی دارد که تعدادی از این نام‌ها در ادامه آورده شده‌‌اند.

«گازوئیل» (Diesel Fuel)
«نفت سفید» (Kerosene)
«نفت دریایی» (Marine Fuel)
«مازوت» (Mazut)

منبع مطلب: سایت آبان پترو