در سال ۲۰۰۸ جهان شاهد یکی از بزرگترین بحرانهای مالی تاریخ بود. بانکها به خاطر وامهای پرخطر و بیمحابا، به مرز ورشکستگی رسیدند. برای اینکه کل اقتصاد فرو نپاشد، دولتها با پول مالیاتدهندگان به کمک بانکها رفتند. این اقدام که به آن «نجات مالی» یا bailout گفته میشود، موجی از خشم عمومی را هم به همراه داشت: چرا باید مردم عادی تاوان اشتباهات بانکها را بدهند؟
اما مشکل به همینجا ختم نشد. تنها چند ماه بعد، دوباره بانکها درگیر بحران شدند و دولت بریتانیا در آستانه دومین بسته کمک مالی به آنها بود. همین خبر در روزنامه The Times چاپ شد و ساتوشی ناکاموتو مبدع ناشناس بیتکوین آن را در بلاک نخست بیتکوین معروف به بلاک پیدایش یا Genesis حک کرد.
در ۳ ژانویه ۲۰۰۹، روزنامه The Times نوشت:
The Chancellor on brink of second bailout for banks
«صدر اعظم [بریتانیا] در آستانه دومین بسته نجات مالی برای بانکها»
یعنی دولت انگلیس مجبور شده بود برای بار دوم پول زیادی از مالیات مردم به بانکهای ورشکسته بدهد تا آنها سقوط نکنند.
ساتوشی ناکاموتو، سازنده بیتکوین، همین تیتر را در بلاک اول بیتکوین گذاشت تا نشان دهد دلیل ساختن بیتکوین این بوده که دیگر مردم وابسته به بانکها و دولتها نباشند، چون سیستم مالی سنتی بیثبات و ناعادلانه است.
بلاک نخست بیتکوین معروف به بلاک پیدایش یا Genesis
بطور کلی در هر block chain (زنجیره بلاک) به نخستین بلاک یا بلاک صفر (یا ۱) پیدایش یا Genesis گفته میشود.
https://en.bitcoin.it/wiki/Genesis_block
با بلاک شماره صفر، که به آن بلاک پیدایش گفته میشود، ساتوشی ناکاموتو اولین ۵۰ بیتکوین تاریخ را ایجاد کرد. اما این ۵۰ بیتکوین یک ویژگی خاص دارند: هیچوقت قابل خرج شدن نیستند. بلاک صفر به شکل عادی در زنجیره تولید و ثبت نشده است، بلکه بطور مستقیم در کد بیتکوین سختکد (hard-coded) شده است. به همین دلیل پاداش ۵۰ بیتکوینی آن هیچوقت وارد فهرست خروجیهای قابل خرج (UTXO set) نمیشود. اگر کسی بخواهد آن ۵۰ بیتکوین را خرج کند، نرمافزار بیتکوین آن تراکنش را نامعتبر میداند. بنابراین این ۵۰ بیتکوین برای همیشه در همان بلاک باقی میماند. عرضه واقعی بیتکوین در جهان عملاً ۵۰ کوین کمتر از ۲۱ میلیون است. بسیاری بر این باورند که ساتوشی این کار را عمداً انجام داد تا این ۵۰ بیتکوین یک یادبود تاریخی باشند، نه ثروتی که کسی بتواند مالک آن شود.
