با توجه به اینکه ازدواج یک مسئله ی حیاتی بوده و کم اهمیت شمردن و نداشتن بلوغ فکری و روانی زوجین در آن می تواند صدمات جبران ناپذیری به خانواده وار کند، عباس شفیعی بهترین وکیل خانواده در مشهد سن قانونی برای ازدواج را در این مطلب مورد بررسی قرار داده است.
داشتن آمادگی از لحاظ جسمی و رشد کردن قوای عقلانی برای شروع کردن یک زندگی مشترک و پایداری آن، به قدری مهم و ضروری است که نظام های حقوقی حداقل سنی را برای شروع آن در نظر گرفته اند. البته با اینکه حداقل سن برای اقدام به ازدواج تغییرات متعددی داشته اما در نهایت می توان گفت که ماده 1041 قانون مدنی ایران به این موضوع مهم یعنی سن قانونی ازدواج پرداخته است.
همانطور که گفتیم سن قانونی ازدواج تا کنون چندین بار تغیراتی داشته به عنوان مثال در سال 1313 حداقل سن پسران برای ازدواج 18 سال تمام شمسی و برای دختران 15 سال بود که خب البته استثناهایی هم داشت. بعد از آن در سال 1353 قانون حمایت از خانواده حداقل سن برای پسران را 20 و دختران را 18 سال اعلام کرد. اما در نهایت با ایجاد تغییراتی که در سال 1370 بیان شد، قرار بر این است که ازدواج دختران قبل از رسیدن آن ها به سن 13 سال تمام شمسی و پسران 15 سال تمام شمسی با اجازه ولی البته با رعایت مصلحت و تشخیص دادگاه صورت گیرد.
پس در نتیجه سن ازدواج دختران ۱۳ سال تمام شمسی و برای پسران ۱۵ سال تمام شمسی می‌باشد. البته این اقدام می تواند معایبی هم در پی داشته باشد که در ادامه بیشتر به آن می پردازیم.
نکته: دریافت مجوز از دادگاه برای ازدواج افرادی که زیر سن قانونی هستند، از سال ۱۳۸۱ وارد قانون شد. زیرا قبل از آن صرفاً تشخیص مصلحت به دست ولی فرزند بود.
ازدواج یکی از حساس‌ترین وقایع زندگی انسان و از مهم‌ترین نهادهای حقوقی جوامع بشری است اما به یاد داشته باشید که اگر در زمان درست خود اتفاق نیفتد معایبی همچون آسیب جسمانی، تلفات جانی و اختلالات روحی، محرومیت از تحصیل، مشکلات فرزند و افزایش طلاق را در بر خواهد داشت.
نکته: تمامی افراد حتی با داشتن دین و مذهب متفاوت در مقابل قانون یکی و برابر هستند. اما اقلیت‌های دینی که دینشان در اصل ۱۳ قانون اساسی به رسمیت شناخته شده، در خصوص احوال شخصیه شان مانند ازدواج، طلاق و… مطابق با آیین و رسوم خودشان هستند و قاضی بر حسب دینشان به دادخواستشان رسیدگی می‌نماید.
