میدونید تمام مشکلاتی که برای ما پیش میاد از کجاست؟
و جالبتر هم اینکه میدونید تمام مشکلات از کجا شروع میشود؟
حرف تکراری نمیخوام بزنم ولی واقعا همه ما از همون چیزهایی که داریم حتی کوچکترین و پیش پا افتاده ترین امکانات مون هم استفاد نمی کنیم. قدرددانی کردن همین ساده ترین کار ممکن است که باعث میشه یاد بگیریم از کوچکترین مواهبی که نصیب مون میشه تشکر کنیم. اما متاسفانه همین یک کار را هم درست انجام نمیدیم. شکرگزاری باعث میشود که بدانیم یک چیزی داریم که باید از داشتنش قدردانی کنیم.
دو تا گوشی هم نعمتی است که باید از داشتنش شکرگزاری کرد. ولی چون نمیتوانیم و نمیدانیم واقعا بدرستی از آن بهره ببریم از بودن این نعمت غافل هستیم. یا اینکه راه درست استفاده کردن این نعمت را هم نمی دانیم.
در یکی از دعاها درخواست ما از خداوند این است که پروردگارا، ما را از گوش‌ها و چشم‌ها و نیروهایمان بهره‌مند بگردان: «اللهم متعنا باسماعنا و ابصارنا و قوتنا». ما از خداوند می خواهیم که نعمت هایش را بر ما بیافزاید ولی قدر همین ها را هم که داریم نمی دانیم. گنج های زیاد داریم که گوش از همان هاست و ورودی بسیاری از دانش ها از همین دو گوش است. تا چیزی هم را هم درست نشنوی، سؤال درست هم نمیتوانی بپرسی!!؟
دانش، گنجینه‌ای است که با پرسیدن به عنوان یک کلید، می‌توان به آن دست یافت و نقش گوش و شنوایی و استماع در این میان مهم است. در برخورد با دانایان و هنگام حضور در «مجلس علم» و «محضر عالم» گشودن این دریچه دانش ضروری است یعنی کمتر حرف زدن و بیشتر شنیدن! به قول بابا افضل کاشانی:
گوش دادن فعال تکنیکی است که شامل چندین عنصر کلیدی است.
اول، مستلزم آن است که شنونده کاملاً حضور داشته باشد و روی گوینده متمرکز باشد، بدون حواس‌پرتی یا وقفه. این به معنای کنار گذاشتن هرگونه حواس پرتی داخلی یا خارجی، مانند افکار شخصی، وظایف و مسئولیت های فردی، یا استفاده از وسایل الکترونیکی و تمام حواشی منحرف کننده. به این معنی که توجه بی‌نظیر خودت را به سخنران معطوف کنید.
دوم، گوش دادن فعال شامل توجه به ارتباط کلامی و غیرکلامی است. این شامل نه تنها کلماتی است که گوینده می گوید، بلکه لحن صدا، حالات چهره، زبان بدن و سایر نشانه های غیرکلامی او را نیز شامل می شود. با توجه به این نشانه های غیرکلامی، شنونده می تواند درک بهتری از احساسات، مقاصد و معنای اصلی گوینده به دست آورد.
سوم، گوش دادن فعال مستلزم آن است که شنونده به گوینده بازخورد بدهد تا نشان دهد که شنیده و درک می شود. این می تواند شامل تکان دادن سر، برقراری تماس چشمی، پرسیدن سؤالات، نقل قول یا خلاصه کردن آنچه که گوینده گفته است، و ارائه نشانه های کلامی یا غیرکلامی از موافقت یا مخالفت باشد.
در نهایت، گوش دادن فعال شامل تعلیق قضاوت و خودداری از قطع یا پاسخ زودهنگام است. شنونده باید قبل از درک کامل دیدگاه و نیازهای گوینده از نتیجه گیری سریع، فرضیات یا ارائه توصیه یا راه حل اجتناب کند.
خلاصه مطلب اینکه، گوش دادن فعال یک رویکرد آگاهانه و متمرکز برای گوش دادن است که شامل حضور کامل، توجه به نشانه های کلامی و غیرکلامی، ارائه بازخورد به گوینده و تعلیق قضاوت است. با استفاده از تکنیک‌های گوش دادن فعال، می‌توانیم مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود بخشیم، روابط قوی‌تری ایجاد کنیم و همدلی بیشتر را در گفتگوها تقویت کنیم.
گوش دادن فعال مهارت مهمی است که والدین برای ایجاد روابط قوی با فرزندان خود، بهبود ارتباطات و ایجاد یک محیط خانواده حمایت کننده و پرورش دهنده به آن نیاز دارند. نکات کلیدی گوش دادن فعال و شنیدن چه فرقی با هم دارند +راهکارهایی درجهت بهبود خانواده برای والدین آورده ایم. در اینجا چند نکته برای والدینی که می خواهند گوش دادن فعال خود را بهبود بخشند آورده شده است:
وقتی فرزندتان می‌خواهد با شما صحبت کند، سعی کنید به او توجه کامل داشته باشید. این به این معنی است که هر گونه حواس پرتی مانند تلفن یا وسایل دم دستی خود را کنار بگذارید و بر آنچه فرزندتان می گوید تمرکز کنید.
نشانه‌های غیرکلامی مانند لحن صدای فرزندتان، حالات چهره و زبان بدن او می‌توانند اطلاعات مهمی در مورد احساس او ارائه دهند. به این نشانه ها توجه کنید تا درک بهتری از آنچه فرزندتان در تلاش برای برقراری ارتباط است به دست آورید.
به جای پرسیدن سؤالاتی که می توان با یک «بله» یا «نه» ساده به آنها پاسخ داد، سعی کنید سؤالاتی با پایان باز بپرسید که فرزندتان را تشویق کند تا بیشتر در مورد افکار و احساسات خود با شما حرف بزند. به عنوان مثال، به جای اینکه بپرسید “آیا روز خوبی را در مدرسه سپری کردید؟” می توانید بپرسید “امروز توی مدرسه چه کار کردی؟” یا اگر می خواهی بپرسی “نمره ات چند شد؟” بپرس ” چه سوالاتی را تونستی درست جواب بدی؟”
همه ما وقتی کسی به حرف مان توجه میکند دوست داریم بدانیم، چقدر و تا کجا گوش داده است. حتی میخواهیم در مورد آنچه گفته ایم یک بازخوردی بدهد. آنچه را که فکر می کنید فرزندتان گفته است برای نشان دادن اینکه فعالانه گوش می دهید از آنچه درک کرده اید، برای او تکرار کنید. این همچنین می تواند به فرزند شما کمک کند تا احساس کند شنیده شده و مورد تایید قرار گرفته است.
سعی کنید از قطع کردن حرف و کلام فرزند خود در حین صحبت کردن خودداری کنید. در عوض، صبر کنید تا پاسخ آنها تمام شود. این می تواند به کودک شما کمک کند که احساس کند افکار و احساسات او شنیده می شود و مورد احترام قرار می گیرد.
با استفاده از همین تکنیک‌های گوش دادن فعال، والدین می‌توانند مهارت‌های ارتباطی خودشان را بهبود بخشند، روابط قوی‌تری با فرزندان خود ایجاد کنند و محیط خانوادگی حمایت‌کننده‌تر و پرورش‌دهنده‌تری ایجاد کنند.
این متن را در سایت خودم bahadoricoach.ir هم نوشته بودم و دلم نیامد با شما در میان نذارم اگر از مطلب خوشتان آمد میتوانید از کوچینگ والدین در سایت فوق بیشتر استفاده کنید.
