اين قطعى اينترنت يا همين اسمى كه روشه اينترنت ملى كابوس من بود، ما نسلى هستيم كه از هرچى اپ محبوب بوده فيلتر شديم، براى يه پيام دادن معمولى تو تلگرام بايد كلى پروكسى و فيلتر شكن بزنيم، بعد كه پروكسى زديم و تلگرام وصل شد، ميريم فيلتر شكنو روشن ميكنيم كه به توييتر كانكت شيم، بعد كه اونو خاموش كرديم اون يكى فيلتر شكنمون كه ويديو هاى يوتيوب رو با سرعت خوب لود ميكنه رو ميزنيم كه اونجا ويديو ببينيم بعد همه فيلتر شكنا را خاموش ميكنيم كه پست هاى اينستاگرام باز شه، اين فعاليت مجازى همه ماست كه الان اون هم نداريم، مردمى كه هميشه تو مترو اتوبوس با گوشى مشغول بودندالان كلافه و سردگمند،هممون عصبى و كلافه و خماريم! خمار اينترنت...حالا ديگه هيچ كدوم اين فيلتر شكن ها هم جواب نميده ، انگاركه دست هممون رو گرفته باشند ببرن توى يه غار كه نه جايى رو ميبينيم نه از جايى خبرداريم!! زندگى امروزه بدون اينترنت مثل زندگى توو همون غاره، حالا نشستيم تو اين غار و با استرس منتظريم اين غارنشينى تموم شه و دست ما رو بگيرن از غار ببرن بيرون و دوباره فيلتر شكن ها وپروكسى هامونو بغل كنيم ( شايدم مجبور شيم يه فيلترشكن جديد هم براى اينستاگرام بغل كنيم) حالا اگه تو آينده هر اتقاقيم بيفته ما بايد بگيم ما رو از بعضى چيزا نترسونيد ما قبلاً خماريشو كشيديم ديگه تاثير نداره!!
