امنیت غذایی، مسئله اول جهانی
پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2050 جمعیت جهانی به بیش از 9 میلیارد نفر برسد. مسئله کنترل افزایش جمعیت یکی از مسائل قابل‌توجه در جهان به شمار می‌آید. با این وجود جمعیت در جهت مثبت و با شیبی باورنکردنی در حال افزایش است.
با افزایش جمعیت جهانی نیاز به غذا و تامین امنیت غذایی به یکی از مهم‌ترین چالش‌های قرن حاضر تبدیل شده است. در این بین با تغییرات جوی که در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم از فرسایش خاک به دلیل کاهش پوشش گیاهی، کاهش نزولات جوی، افزایش دمای میانگین کره زمین در اثر افزایش گازهای گلخانه‌ای و بسیاری از موارد دیگر، دلایلی بر کاهش محصولات کشاورزی غذایی از جمله محصولات استراتژیکی مانند گندم، برنج و غلات هستند.
یکی دیگر از دلایل کاهش تولید محصولات کشاورزی را میتوان در تغییر نحوه کشت دانست. در طی سال‌های اخیر شاهد تغییر اقلیم‌های کشاورزی در مناطق مختلف بوده ایم که این به خودی خود راه را برای کاهش میزان تولید محصول مناسب با اقلیم مربوطه کاهش میدهد. کشاورزان در سال‌های اخیر به محصولاتی روی آورده اند که بیشترین قیمت را دارند نه بیشترین تقاضا را و این باعث شده است که حتی کشاورزانی که در کشاورزی سنتی قادر بودند غذای حداقل خانواده خود را تامین کنند، در تامین حداقل‌های خود با مشکل مواجه شوند.
با پیگیری دلایل مربوطه میتوان ردپای کاهش قیمت برخی از محصولات کشاورزی و افزایش قیمت برخی دیگراز محصولات را یافت و همین دلیل باعث شده است که کشاورزان رغبت کمتری را برای کاشت محصولات استراتژیکی مانند گندم نشان دهند.
امنیت غذایی مهم است.
کاهش تولید در زمینه کشاورزی تقابل شدیدی را در میان عرضه و تقاضا ایجاد کرده است به طوری که نیاز بازار به سختی قابل تامین خواهد بود. لذا باید به دنبال راه‌های جدیدی در جهت افزایش تولید بکار برد. البته افزایش تولید نیازمند افزایش قیمت محصولات کشاورزی است. چنانچه بتوان میان قیمت محصولات و میزان تولید تعادل ایجاد نمود، میتوان به سطح رضایت بخشی از تعادل در بازار دست پیدا کرد.
به منظور افزایش سطح تولید راه‌های زیادی وجود دارد که از بهترین راه‌ها میتوان به استفاده از روش‌های جدید وهوشمندانه کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی اشاره کرد.
راه‌حل چیست؟
تجربه‌ها ثابت کرده اند که میزان مراقبت صحیح از گیاهان باعث افزایش بهره‌وری گیاهان خواهد شد. مراقبت صحیح نیازمند حداکثر توجه به گیاهان و تامین به موقع و به اندازه نیازهای گیاه در طول دوران رشد تا رسیدن به محصول نهایی( ویا همان طول دوران داشت محصول ) است. بسیاری از کشاورزان معتقدند که با کاهش دوره کوددهی و یا آبیاری محصولات میتوان محصول بیشتری را برداشت نمود. در حالی که با تشخیص زمان نیاز گیاه و رفع نیاز آن میتوان به نتایج به مراتب بهتری دست یافت.
در طی سال‌های اخیر علوم جدیدی همچون هوش مصنوعی ثابت کرده اند که میتوانند با بررسی دقیق داده‌ها، تصمیمات دقیق‌تری را اتخاذ کنند و توسط سیستم‌های پیشنهاد دهنده بهترین تصمیمات را به کشاورزان در طول دوران کشت محصولات ارائه دهند.
هوش مصنوعی حتی با بررسی وضعیت بازار خواهد توانست با پیش‌بینی قیمت‌ها بهترین زمان برای فروش محصولات و حتی بهترین روش فروش محصولات و یا نحوه سرمایه‌گذاری را به کشاورزان پیشنهاد دهد.
علم اقتصاد ثابت کرده است که بهترین روش و سودمندترین روش برای صنایع مختلف استفاده از پتانسیل بازار و ارائه محصولات به صورت مبتنی بر بازار است. بازار میتواند باعث ایجاد رقابت در چرخه عرضه و تقاضا شود. چیزی که باعث ایجاد سود خواهد شد، رقابت در بازار است. انباشتگی و بلوکه کردن سرمایه ثابت روش نادرستی است که بسیاری از شهرنشینان بدان روی آورده اند که خوشبختانه این روند در روستاها خیلی مشاهده نمیشود و کشاورزان اکثر سرمایه خود را به صورت سرمایه در گردش در فرایندهای مختلف کشاورزی بکار می‌برند و این نشان‌دهنده پتانسیل بزرگی است که صنعت کشاورزی کشور برای تبدیل شدن به صنعت مبتنی بر بازار دارد.
