وقتی به آسمان شب نگاه می‌کنید، احتمالا این سوال برایتان پیش می‌آید که چند ستاره در کیهان وجود دارد. برای یک ستاره‌شناس مبتدی، شمردن تعداد ستاره‌هایی که با چشم غیرمسلح قابل‌مشاهده هستند به‌اندازه کافی چالش‌برانگیز است. با تلسکوپ‌های بزرگ‌تر، ستارگان بیشتری قابل‌مشاهده می‌شوند و کار دشوارتر می‌شود. بنابراین اخترشناسان چگونه تعداد ستاره‌های کیهان را تخمین می‌زنند؟ تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا پاسخ این سوال را پیدا کنید.
«دیوید کورنریچ»، استادیار کالج ایتاکا در ایالت نیویورک، می‌گوید اولین مرحله تعریف کردن معنای کیهان است. ما تعداد دقیق ستاره‌ها را نمی‌دانیم زیرا نمی‌دانیم که آیا جهان بی‌نهایت بزرگ است یا نه. جهان قابل‌مشاهده حدود ۱۳.۸ میلیارد سال به گذشته باز می‌گردد، ولی ممکن است بسیار بیشتر از آنچه می‌توانیم ببینیم عمر داشته باشد.
برخی اخترشناسان معتقد هستند که شاید در یک چندجهانی زندگی می‌کنیم که در آن جهان‌های دیگری مشابه جهان ما در نوعی موجودیت بزرگ‌تر وجود دارند. به‌گفته آژانس فضایی اروپا (ESA)، ساده‌ترین روش تخمین ستاره‌های یک کهکشان معمولی و سپس ضرب کردن آن در تعداد تخمینی کهکشان‌های کیهان است.
بااینحال، این روش کاملا درست نیست، زیرا مثلا بعضی از کهکشان‌ها در نور مرئی و بعضی دیگر در مادون قرمز بهتر می‌درخشند. همچنین چند مانع دیگر نیز برای تخمین درست وجود دارد که باید بر آن‌ها غلبه کرد.
در اکتبر ۲۰۱۶، تصاویر زمینه‌ژرف تلسکوپ فضایی هابل نشان داد که حدود ۲ تریلیون کهکشان در جهان قابل‌مشاهده وجود دارد که تقریبا ۱۰ برابر بیشتر از چیزی است که قبلا تصور می‌شد. طبق نظر «کریستوفر کنسلیس»، استاد اخترفیزیک در دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا، حدود ۱۰۰ میلیون ستاره در یک کهکشان معمولی وجود دارد. بااینحال تلسکوپ‌ها ممکن است نتوانند تمام ستاره‌های یک کهکشان را مشاهده کنند.
در سال ۲۰۰۸، نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون (که تمام اجرام قابل‌مشاهده را در یک سوم آسمان فهرست می‌کند) حدود ۴۸ میلیون ستاره پیدا کرد که تقریبا نصف چیزی بود که اخترشناسان انتظار داشتند.
ستاره‌ای مثل خورشید ما حتی ممکن است در چنین فهرستی ظاهر نشود. بنابراین بسیاری از اخترشناسان تعداد ستارگان یک کهکشان را بر اساس جرم آن تخمین می‌زنند. این روش نیز مشکلات خاص خود را دارد، زیرا ماده تاریک و چرخش کهکشان باید قبل از تخمین‌زدن حذف شوند.
ماموریتی مثل گایا، کاوشگر فضایی آژانس فضایی اروپا که در سال ۲۰۱۳ پرتاب شد، ممکن است یافته‌های بیشتری ارائه دهد. هدف گایا نقشه‌برداری دقیق از حدود یک میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری است. گایا دنباله‌رو ماموریت قبلی با عنوان هیپارکوس است که ۱۰۰ هزار ستاره را دقیقا مکان‌یابی کرده و همچنین ۱ میلیون مورد دیگر را با دقت کمتری نقشه‌برداری کرد.
برای اطلاع از مقاله چگونه دوربین دوچشمی را تمیز کنیم روی لینک کلیک کنید.
ESA در وب‌سایت خود اعلام کرد: «گایا هر کدام از یک میلیارد ستاره هدف خود را ۷۰ بار در طول یک دوره پنج ساله رصد خواهد کرد و موقعیت‌ها، فواصل، حرکت‌ها و تغییرات روشنایی آن‌ها را به‌طور دقیق ثبت خواهد کرد. ترکیب این اندازه‌گیری‌ها تصویر بی‌سابقه‌ای از ساختار و تکامل کهکشان ما می‌سازد. به‌لطف چنین ماموریت‌هایی، یک قدم به ارائه پاسخ مطمئن‌تر به سؤالی که اغلب پرسیده می‌شود نزدیک‌تر شده‌ایم، یعنی چند ستاره در کیهان وجود دارد؟»
حتی اگر تعریف جهان را به قابل‌مشاهده محدود کنیم، یعنی آنچه می‌توانیم ببینیم، تخمین تعداد ستاره‌های درون آن مستلزم دانستن مقدار بزرگی جهانی است. اولین پیچیدگی این است که جهان در حال انبساط است و دومین پیچیدگی این است که فضازمان می‌تواند خم شود.
اجازه دهید یک مثال ساده را بررسی کنیم. نور از دورترین اجرام از ما تقریبا ۱۳.۸ میلیارد سال نوری طول می‌کشد تا به زمین برسد، البته باید در نظر داشته باشیم که جوان‌ترین اجرام دیده نمی‌شوند. زیرا نور در جهان اولیه قادر به حرکت نبود. بنابراین، شعاع کیهان قابل‌مشاهده باید ۱۳.۸ میلیارد سال نوری باشد، زیرا نور حداکثر این مسافت را طی می‌کند تا به ما برسد.
کورنرایش می‌گوید: «این راهی منطقی برای تعریف کردن فاصله است ولی یک نسبیت‌گرا فاصله را این‌طور تعریف نمی‌کند. نسبیت‌گرا از وسیله‌ای مثل خط‌کش استفاده می‌کند، فاصله را بر اساس طول آن میسنجد و سپس آن را تا جای لازم گسترش می‌دهد.»
با این روش به پاسخ متفاوتی می‌رسیم: شعاعی به طول ۴۸ میلیارد سال نوری. بااینحال این عدد در همه منابع یکسان نیست، زیرا فضازمان می‌تواند خم شود. همانطور که ناظر اندازه‌گیری را با خط‌کش انجام می‌دهد، نور همزمان در حال حرکت است و بر اندازه‌گیری‌ها اثر می‌گذارد.
توضیحات در مورد محصول تلسکوپ بازتابی ۵۰ میلی‌متری اکیوتر مدل Newtony 50ACUTER NEWTONY 50 MM EDUCATIONAL TELESCOPE
شناسه محصول : 10020107دسته : تلسکوپ بازتابی, تلسکوپ
توضیحات در مورد محصول
تلسکوپ ۵۰میلی‌متری Newtony اکیوتر (زیرمجموعه کمپانی اسکای‌واچر) در عین سادگی و سهولت در استفاده، نه تنها ابزاری بسیار مناسب جهت مشاهده و رصد اجرام درخشان آسمان‌شب است بلکه ابزاری بسیار مفید برای آموزش نحوه عملکرد تلسکوپ‌های نیوتنی (بازتابی) است، به همین دلیل ما این فرصت را داریم تا با بازکردن درب کناری تلسکوپ اصول عملکرد تلسکوپ‌های بازتابی را بیاموزیم.
با کمک آن به راحتی می‌توانیم دلیل وارونگی تصویر در تلسکوپ‌هایی با ساختار نیوتنی (بازتابی) را درک کنیم و به کودکان بیاموزیم. همچنین این تلسکوپ برای علاقه‌مندان بسیار مبتدی نجوم، از جمله کودکانی که با کمک یک فرد بزرگسال می‌خواهند اجرام درخشان و بسیار معروف آسمان را رصد کنند بهترین انتخاب است.
این تلسکوپ از یک چشمی ۱.۲۵ اینچ استاندارد با بزرگنمایی ۲۰ برابر که بزرگنمایی بهینه برای تلسکوپی با این اندازه است، استفاده می‌کند. البته شما می‌توانید با تهیه یک بارلو و یا چشمی با فاصله کانونی کمتر بزرگنمایی این تلسکوپ را تا ۱۰۰ برابر افزایش دهید. ضمنا یک وسیله جانبی کاملا منحصر به فرد و در عین حال بسیار جالب توجه، به نام Screen Eyepiece (برای دیدن طی روز و ماه) به همراه دارد که با استفاده از آن می‌توان بدون چسباندن چشم به چشمی تلسکوپ و از فاصله حدودا ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متری تصویر تشکیل شده در چشمی را مشاهده کرد که این شیوه مشاهده بسیار مناسب دیدن مناظر در روز است.
از دیگر ابزارهای جانبی پیشنهادی می‌توان به فیلتر رصد ماه و فیلتر استاندارد رصد خورشید اشاره کرد. با تهیه و استفاده از فیلتر رصد ماه می‌توان شدت نور ماه را کاهش داد تا نور ماه خصوصا وقتی ماه کامل است باعث خستگی و آزار چشم نشود. ضمنا این فیلتر با افزایش کنتراست تصویر سبب می‌شود تا بتوانیم عوارض سطح ماه را بهتر ببنیم و آن‌ها را به راحتی از هم تفکیک کنیم.
همانطور که می‌دانید هیچ‌گاه نباید بدون استفاده از فیلتر مناسب و استاندارد رصد خورشید، تلسکوپ خود را به سمت خورشید نشانه بروید. رعایت این موضوع بسیار مهم است و عدم دقت در این زمینه امکان بروز آسیب‌های جدی برای چشم را به دنبال خواهد داشت. اما فیلترهای استاندارد رصد خورشید بیش از ۹۹٫۹۹ درصد نور خورشید را فیلتر می‌کنند و شما با خیال آسوده می‌توانید خورشید و در صورت وجود لکه‌های خورشیدی، آن‌ها را رصد کنید و از دیدن ستاره حیات‌بخش منظومه شمسی لذت ببرید.
یکی از دغدغه‌ها و نیازهای همیشگی رصدگران آسمان و علاقه‌مندان به مشاهده مناظر طبیعی، ثبت عکس از آن چیزیست که با تلسکوپ و یا دیگر ابزارهای اپتیکی خود می‌بینند. رابط عکاسی با موبایل همراه این تلسکوپ به سادگی این امکان را برای شما فراهم می‌کند. کافی‌است موبایل خود را به وسیله این رابط روی تلسکوپ قرار دهید و به راحتی از هر آنچه که در تلسکوپ خود می‌بینید فیلم و عکس ثبت کنید.
فوکوسر این تلسکوپ با پیچاندن و باز و بسته کردن محل قرارگیری چشمی تنظیم می‌شود که برای تلسکوپی با این قطر دهانه کافی است. نصب و راه‌اندازی این ابزار بسیار آسان‌است و به سرعت می‌توان آن را برای استفاده آماده کرد. تلسکوپ را می‌توان با سه‌پایه رومیزی که همراه آن عرضه می‌شود استفاده کرد و همین‌طور به دلیل استفاده از پیچ استاندارد در ساخت این تلسکوپ، به راحتی می‌توان آن را روی سه‌پایه‌های عکاسی نصب و شروع به رصد کرد.
خرید تلسکوپ بازتابی ۵۰ میلی‌متری اکیوتر مدل Newtony 50
بر اساس گزارش مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین (CFA)، وقتی ستاره‌ها درون کهکشان‌ها هستند، شمردن آن‌ها آسان‌تر است. زیرا در آن‌جا تمایل به خوشه‌بندی دارند. برای تخمین زدن تعداد ستاره‌ها، ابتدا باید تعداد کهکشان‌ها را تخمین بزنیم و بعد نوعی میانگین پیدا کنیم.
بعضی از تخمین‌ها، جرم ستاره‌ای راه شیری را ۱۰۰ میلیارد جرم خورشیدی یا ۱۰۰ میلیارد برابر جرم خورشید تعیین کرده‌اند. با محاسبه میانگین انواع ستارگان در کهکشان ما، حدود ۱۰۰ میلیارد ستاره در هر کهکشان وجود دارد. با وجود این بسته به اینکه چند ستاره بزرگ‌تر و کوچک‌تر از خورشید ما هستند، این عدد ممکن است تغییر کند. همچنین برآوردهای دیگر می‌گویند کهکشان راه شیری ۲۰۰ میلیارد ستاره یا بیشتر دارد.
تعداد کهکشان‌ها، همانطور که بعضی از تصاویر تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد، حیرت‌آور است. این تلسکوپ چند بار در طول سال‌ها نقطه‌ای کوچک را در آسمان برای شمارش کهکشان‌ها نشانه گرفته است و پس از ارتقا توسط فضانوردان، دوباره این کار را انجام داد.
نوردهی نقطه‌ای کوچک در دب اکبر در سال ۱۹۹۵ حدود سه هزار کهکشان کم‌نور را آشکار کرد. در سال ۲۰۰۴-۲۰۰۳، دانشمندان با استفاده از ابزارهای ارتقایافته به نقطه کوچک‌تری در صورت فلکی کوره نگاه کردند و ۱۰ هزار کهکشان پیدا کردند. بررسی دقیق‌تر صورت فلکی کوره در سال ۲۰۱۲ با ابزارهای پیشرفته‌تر حدود ۵۵۰۰ کهکشان دیگر را نشان داد.
کورنرایش از تخمین بسیار تقریبی ۱۰ تریلیون کهکشان در جهان استفاده کرد. اگر آن را در ۱۰۰ میلیارد ستاره تخمینی کهکشان راه شیری ضرب کنیم، عدد بسیار بزرگی حاصل می‌شود: ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ یا ۱ با ۲۴ صفر ( معادل ۱ سپتیلیون در سیستم نام‌گذاری اعداد بزرگ آمریکایی و ۱ کادریلیون در سیستم اروپایی). کورنرایش تاکید کرد که این عدد احتمالا کمتر از رقم واقعی است زیرا نگاه‌های دقیق‌تر به جهان کهکشان‌های بیشتری را نشان می‌دهد.
