ترکیبات آنتی اسکالانت پلی الکترولیت های فعالی هستند که در فرآیند نمک زدایی اسمز معکوس (RO) مورد استفاده قرار می گیرند تا از رسوب مینرال ها و تشکیل کریستال ها بر روی غشاها جلوگیری کنند.
این مواد بطور موقت نمک های محلول در آب یا مایعات دیگر را جدا از هم نگه می دارند تا به غشاء نچسبیده و رسوب تشکیل ندهند. انواع مختلفی از این ترکیبات در حال حاضر وجود دارد که بسته به ویژگی شیمیایی آب یا فاضلاب می توان هر یک از آنها را مورد استفاده قرار داد.
دلیل استفاده از آنتی اسکالانت این است که ایجاد رسوب روی غشاها در سیستم های مختلف از جمله آب و فاضلاب باعث پایین آمدن کیفیت تصفیه ، کاهش نفوذ آب ، گرفتگی فیلترها و افزایش هزینه و انرژی می شود.
این مواد با سه مکانیسم اصلی از ایجاد رسوب بر روی غشاء ها جلوگیری می کنند. یکی از این مکانیسم ها توانایی مهار آستانه است، یعنی این مواد اجازه نمی دهند محلول ها به حالت اشباع برسند و نمک های موجود را همواره محلول نگه می دارند.
یکی دیگر از مکانیسم هایی که ترکیبات آنتی اسکالانت برای جلوگیری از رسوب استفاده می کنند، تغییر شکل کریستال ها است تا از ایجاد رسوبات چسبنده و سخت جلوگیری کنند. از آنجاییکه ایجاد رسوب در سیستم های غشاء معکوس اجتناب ناپذیر است می توان به کمک این مواد رسوب نرمی ایجاد کرد تا بتوان آنها را به راحتی برطرف کرد.
وقتی کریستال ها در سطح میکروسکوپی تشکیل می شوند گروه های منفی واقع در سطح ترکیبات آنتی اسکالانت به گروه های مثبت هسته آنها متصل می شوند تا از رشد بیشتر کریستال ها جلوگیری کنند به این ترتیب اندازه کریستالها تغییر کرده و بیشتر به شکل بیضی باقی می مانند که توانایی تجمع نخواهند داشت.
مکانیسم ضد رسوب دیگر ترکیبات آنتی اسکالانت تفرق ذرات است. به این منظور مواد آنتی اسکالانت با جذب کریستال ها یا ذرات کلوئیدی، بار آنیونی بالایی ایجاد می کنند که باعث تفرق ذرات موجود در محلول می شود.
همچنین برخی از ترکیبات آنتی اسکالانت با اسیدی کردن آب عمل می کنند و حلالیت ذرات معلق موجود در آب را افزایش می دهند تا از ایجاد رسوب جلوگیری کنند.
