گوشی هوشمند به مثابه دستیار اعظم

• توی این زمونه گوشی های هوشمند یکی از همدم های افراد به حساب می آیند، برای هر کسی به فراخور استفاده اش یه جوریه و می شه گفت یکی از گرونترین لوازم همراهمونه و همه کاری برامون میکنند. حالا اگه اونارو از دست بدیم اول بد بختی مون هست. برای من که به شخصه انگار یه دایره المعارف شخصیه و تمام یادداشتام بصورت تصویری توش ذخیره شده و یا تمام ارتباطاتم با ادمای اطرافم و کارم که وابسته به شبکه های اجتماعی است رو از دست میدم و فلج میشم یه بار داشتم با مشتری حساب کتاب میکردم که پول بگیرم وسط کار گوشیم شارژش تموم شد و خاموش شد تموم اطلاعات تو گوشی بود و من مونده بودم بدون دسترسی به اونا.

یا بزار یه مثال دیگه بزنم چند سال پیش که یادتونه دسترسی به اینترنت جهانی قطع شد، حالا درست و غلطش رو کاری ندارم، چقدر کار هایی که وابسته بودن به اون فلج شدند. در حدی که بعضی از تولید کننده ها که خودشون رو محدود کرده بودند به این شبکه ها و هیچ شماره تماسی از مشتری هاشون نداشتند مونده بودنند رو هوا.

تموم اینها نشون میده این وابستگی نسل بشر به تکنولوژی خودشو آسیب پذیر میکنه، باید به رویه ای برسیم که در صورت از دست دادنشون به چه کنم نیافتیم و زمین و زمان در مقابل دیدگانمون تار نشود.

البته فوایدی هم داره مثلا یکیش اینه که الان پس از چند ماه دوباره اومدم اینجا مطلب بزارم. یا مثلا اگه بدونید چندتا کتاب نخونده دارم و یا چند تا کتاب هست تو لیستم که میخوام بخرمشون و وقت نکردم و کلی کار دیگه که با داشتن گوشی سمتش نرفتم.

خلاصه راستشو بگم این همه روده درازی کردم که بگم ال سی دی گوشیم شکسته و پول ندارم درستش کنم و الان کلی وقت آزاد دارم.