امیرحسین جعفری: رویش جوانه‌های آزادی در ایران از همان زمستان ۵۷ آغاز شد. هنگامی‌که گروه‌های سیاسی مختلف پس از سال‌ها اختناق رژیم سابق توانسته بودند صدای خود را به رساترین شكل ممكن در هركجا به گوش جهان برسانند و اكثر گروه‌هایی كه حرفی برای زدن داشتند، در راستای اثبات درستی منش خود در یك عمل كوتاه‌مدتِ تاریخی تا سال۶۰ كه با اغتشاش‌های گروه مجاهدین و دیگر گروه‌های مسلح، فضای سیاسی كشور تغییر كرد؛ در مناظره‌ها و سخنرانی و میزگردهای مختلف و جلسات پرسش‌وپاسخ در صحنه‌ی عملی و علنی سیاست آن دوران شركت كردند. دانشگاه تهران به‌علت شور انقلابی حاكم بر آن و پیشینه سیاسی‌اش از جمله ۱۶ آذر و… محلی برای مباحثات خیابانی و ارائه‌ی كتب گروه‌های مختلف شده بود كه به تبع زمان درگیری‌های زیادی نیز در این میان برای به كرسی نشاندن عقاید از طرف بیشتر گروه‌ها رخ می‌داد و التهاب انقلابی را شعله‌ورتر میکرد؛ از جمله اشخاص حمله کننده به میتینگ‌ها، دفاتر مطبوعات و گروه‌های مختلف یكی از كارگران روزمزد دانشگاه تهران به نام زهرا یعقوبی ملقب به «زهرا خانوم» بود كه به همراه حدود ۳۰۰ نفر از افراد همفكر خودش به تندروی دست می‌زد. بحث‌های خیابانی گروه‌های چپ با هواداران حزب جمهوری اسلامی و دیگر گروه‌های اسلامگرا باعث شده بود این آتش هر روز بیشتر از قبل زبانه بكشد و نظرات گسترده برای اداره كشور و به پیش‌بردن انقلاب از نگاه‌های مختلف ادبیاتی را خلق كرده بود كه تشخیص را برای بسیاری سخت‌تر میکرد. بحث‌هایی درباره نظرات احزاب درباره آزادی، مالكیت، دیالكتیك و مبانی نظری دیگر كه بدون هیچ‌گونه سانسور از سوی افراد مطرح شد و به روشنگری بیشتر روش برخورد گروه‌ها برای مردم كمك كرد. دوسال پس از پایان این مناظرات آزاد بود كه شركتکنندگانش سرنوشت‌های متفاوتی پیدا كردند و برخی ناچار به فرار یا عده‌ای روانه زندان شدند. آیت‌الله سیدمحمد بهشتی در انفجار حزب جمهوری شهید شد و كیانوری و طبری به اتهام جاسوسی روانه ی زندان شدند. در این میان فقط آیت‌الله مصباح و دکتر سروش بودند كه این فرصت را یافتند که تا سال‌ها پس از آن تفكرات خود را ترویج دهند. این بحث‌های آزاد راهگشای دریچه‌ای به سوی كم‌رنگکردن فضای پر تنشی بود كه خیابان‌های تهران را هر روز بیشتر با صدای گلوله، درگیری و تشنج همراه میکرد اما می‌شد با ادامه‌داركردن همین منش و گفت‌وگوها از بسیاری مشکلات آینده جلوگیری كرد.
فرخ نگهدار رهبر سابق سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت) یکی از شخصیت‌هایی است که در مناظرات دهه۶۰ شرکت داشت. او در تمام این‌سال‌ها به عنوان یک منتقد کوشیده است که مواضع منطقی و واقع‌بینانه نسبت به مسائل مرتبط با ایران داشته باشد؛ به‌نحوی که چنین مواضعی رسانه‌های داخلی ایران -با هر نگرشی- را مجاب کرد که در قالب گفت‌وگوهای متعدد نظرات او را خاصه در حوزه تاریخ انقلاب جویا شوند تا حدی که گفته می‌شود نادرطالب‌زاده یکی از سینماگران ایرانی که در حوزه تاریخ و سیاست هم فعالیت می‌کند، برای رسانه ملی با او گفت‌وگویی انجام داده است و گویا به مرحله ی پخش نرسیده یا چندی پیش سایت خبری-تحلیلی انصاف‌نیوز هم با او در زمینه مناسبات ایران و امریکا به گفت‌وگو نشست و در این مسیر پیشگام شد.
مصاحبه حاضر -درباره‌ی مناظره‌های موسوم به بحث آزاد در دهه ۶۰- در اردیبهشت ماه سال ۹۹ انجام شد. اما به دلیل محدودیت‌هایی که در انتشار آن برای نشریه‌ی اولیه وجود داشت به تعویق افتاد و این مصاحبه برای انتشار در اختیار انصاف نیوز قرار گرفت.
برا خواندن مصاحبه فرخ نگهدار به روی لینک مصاحبه کلیک کنید.
اگر مطلب را دوست داشتید لایک و کامنت فراموش نشود:)
