در زمانه زندگانی ما (خصوصا میان مردمان این مرز و بوم) هنوز هم افرادی وجود دارند که وقتی به آنها می گویی:« زمانت را گُترِه ای به هدر نده، برای زندگی ات هدف درست و حسابی داشته باش و برنامه ریزی کن!» جواب می دهند: در آینده فلان کار را بکنم یا فلان جا را بروم یا فلان کس را ببینم کارهایم روی غلتک می افتد و زندگی ام رو به راه می شود؛ به زبان بی زبانی می گویند: زمان درست اش می کند!
تصور کنید که بر روی یک تپه یا قله پربرف کوهی ایستاده اید و گلوله برفی نیز در دست شما قرار دارد. حال اگر این گلوله کوچک را که به اندازه مشت شماست از شیب تپه به پایین قِل بدهیم چه اتفاقی می افتد؟
مشخص است؛ گلوله به سمت پایین قل می خورد و هرچه بیشتر پایین برود، برفهای بیشتری به خود می گیرد. درنهایت شما به جای گلوله برفی اولیه توپ برفی بزرگی را خواهید دید که به اندازه ی قامت شما قطر دارد!
حالا به جای گلوله برفی «کار» یا «مشکل» خودتان و به جای سراشیبی تپه «زمان» را قرار دهید. همانطور که گذر گلوله از تپه تنها قطر آن را زیاد کرد، گذر زمان نیز فقط اندازه مشکل شما را بیشتر میکند،
پس تا به قول معروف کار از کار نگذشته، دست بجنبانید و با برنامه ریزی مناسب و تلاش متناسب مشکلتان را حل کنید!
ارادتمند شما! ;-)
