تکنولوژی رادیو شناختی برای پشتیبانی کردن شبکه های بی سیم معرفی و در حال گسترش است. رادیو شناختی در طیف بی سیم نقش مهمی را ایفا می کند به گونه ای که بهترین طیف برای ارتباط را انتخاب می کند. اشتراک گذاری طیف یکی از اجزا معماری رادیو شناختی می باشد که وظیفه تقسیم طیف در میان کاربران بر اساس نیازشان را بر عهده دارد و امروزه یکی از چالش های مهم جهت بهتر شدن عملکرد شبکه های بی سیم است. یکی از مسائل مورد بحث در اشتراک طیف نحوه دستیابی به طیف است. کاربران اصلی(اولیه) و کاربران ثانویه هر کدام بنابر شرایطی بر اساس تکنیک های پوششی و زیرپوششی در اشتراک گذاری، طیف را در اختیار می گیرند که کاربران ثانویه هم در حالت پوششی و هم در حالت زیرپوششی محدود هستند. در این مقاله پس از بررسی روشهای موجود، روشی جهت بهبود دسترسی کاربران ثانویه به طیف ارایه میکنیم. روش ما بر پایه موقعیت مکانی کاربر ثانویه و فاصله بین فرستنده و گیرنده عمل میکند. مکانیزم پیشنهادی در این مقاله نشان می دهد که کاربر ثانویه می تواند به صورت دائم طیف را در دست داشته باشد به گونه ای که از برخورد مخرب با کاربر اولیه جلوگیری می شود. همچنین با برگشت کاربر اولیه به طیف، کاربر ثانویه مجبور به تغییر طیف و یا ترک کردن طیف نباشد. در این مقاله روشی در جهت محاسبه فاصله بین کاربران بر اساس زمان رسیدن (ToA) به همراه عملیات کالیبره سازی نود هدف ارائه می شود. روش پیشنهادی بسیار مفید و کارآمد است چرا که عملکرد رادیو شناختی را در شبکه ها مختلف بی سیم افزایش می دهد و تقسیم طیف را بهبود میبخشد که خود گامی به سوی گسترش اینترنت اشیا و پشتیبانی از دستگاه های آینده از نظر دسترسی به طیف نیز به شمار می آید. همچنین مکانیزم پیشنهاد شده نیاز به سخت افزار اضافی ندارد پس پیاده سازی آن کم هزینه و ساده است.
اشتراک گذاری طیف، تقسیم طیف بین کاربران رادیو شناختی بر اساس نیازشان می باشد. دسترسی به کانال و افزایش سرویس دهی به کاربران به صورتی که موجب تخریب عملکرد کاربران اولیه نشوند جز وظایف تقسیم طیف است. تکنیک های اشتراک گذاری شامل اشتراک بین چندین شبکه رادیو شناختی و اشتراک در داخل شبکه شناختی می شوند و آنها را بر اساس کارشان میتوان در دسته هایی همچون: اشتراک گذاری براساس بهره برداری از طیف، براساس معماری شبکه، براساس تکنولوژی دسترسی، براساس تخصیص رفتار تقسیم کرد.
