توکن (Token)، کوچکترین عنصر معنی‌دار در یک زبان برنامه‌نویسی است که توسط کامپایلر قابل تشخیص است. در واقع، Tokenها عناصرِ(کامپوننتهایِ) پایه‌ای در یک برنامه هستند.
در برنامه‌نویسی شش نوع Token وجود دارد که بر اساس کارکردهایشان تعریف می‌شوند:
Keywords :
کلمات از پیش تعریف‌شده یا اختصاصی در یک زبان برنامه‌نویسی هستند که معنی و هدف خاصی دارند. به عنوان مثال، if، else، while، returnو غیره. نمی‌توانیم از کلمات کلیدی به عنوان نام برای متغیرها یا شناسه استفاده کنیم.
Identifiers :
نام‌های تعریف شده توسط برنامهنویس برای متغیرها، توابع، آرایه‌ها یا عناصر دیگر برنامه‌نویسی هستند. به عنوان مثال، num، sum، main، _count .
Constants :
مقادیر ثابت هستند که یکبار تعریف شده و نمی‌توانند در برنامه تغییر یا اصلاح شوند. ممکن است به هر نوع داده ای تعلق داشته باشند، مانند اعداد صحیح، عددهای اعشاری، حروف، رشته‌ها و غیره. مثلا:
const PI = 3.141592653589793;
Strings :
رشته ها، دنباله‌ای از کاراکترها هستند که بین " " (دبل کت) قرار می‌گیرند.
مثلا “This is a string”.
Special Symbols :
نمادهایی هستند که معنا یا کارکرد بخصوصی در یک زبان برنامه‌نویسی دارند.
مثلا ؛، ()، {}، []، ، .
Operators :
نمادهایی هستتند که عملیاتهای حسابی، منطقی، رابطه‌ای یا بیتی را روی اپراندها انجام می‌دهند. مثلا +، -، *، /، %، &&، ||، !، >، <، ==، != .
