دعای سفره سندی ندارد یعنی دعای خاصی برای سفره از معصومین علیهم السلام وارد نشده است. حمد و شکر خداوند را به جای آوردن بعد از غذا مستحب است. خواندن این دعا مرسوم است. گرچه دلیلی برای آن و یا این که حتما این دعا را باید خواند وجود ندارد.
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ، هَنیئاً لِلآکِلین وَ بَرَکَةً لِلباذِلین، زادَ الله النِّعَم، دَفَعَ اللهُ النِّقَم، بِحُرمَةِ سَیِّدِ العَرَبِ وَالعَجَم، اللهُمَّ تَقَبَّل هذا الاِحسان مِن مُحسِنِها، بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ بِحُرمَةِ سورةِ الفاتِحَةِ مَعَ الصَّلَوات».
همان گونه که ذکر شد این دعای سفره سندی ندارد و شما می توانید دعای دیگری بخوانید و یا حتی به فارسی دعا کنید.
الحمدلله ربّ العالمین، الحمدلله ربّ الشاکرین، الحمدلله کما هو اهله اللهم ارزقنا رزقاً حلالاً واسعاً، اللهم ارزقنا عافیةً شاملاً، اللهمَّ اَدِّ دیُونَنا، اللهمَّ اشفِ مَرضانا، اللهمَّ اجعل عواقبَ اُمُورِنا خیراً، اللهمَّ لاتَکِلنا الی أنفُسِنا طَرفَةَ عینٍ اَبَداً، اللهمَّ اجعل محیانا محیا محمدٍ و آلِ محمّد و مماتنا ممات محمدٍ وَّ آلِ محمد، اللهمَّ اغفر لَنا واجعلنا مِن اَنصارِ قائمِ آلِ محمدٍ، اللهمَّ اغفر للمؤمنینَ والمؤمنات، والمسلمینَ والمسلماتِ، لا سیمّا اللهمَّ اغفر اَمواتَ صاحبَ البیتِ والطّعام، و بلِّغ الی ارواحِهِم ثَوابَ بَذلِ الطّعامِ وَ الفاتحةِ وَالصلواتِ.
دعای سفره ختم و احسان :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ، الَّذِی جَعَلَ الْمَوْتَ راحَةً لِّلْمُؤمِنِینَ ، وَ یُحْیِی اَلْمَوْتىٰ وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ ، اَلحَمدُ للهِ الّذی یُطعِمُ و لا یُطْعَم و یَرزُقُ و لایُرْزَق، زادَ اللهُ النِّعَمَ، دَفْعَ اللهُ النِّقََمَ، بِحَقّ سَیّدِ العَرَبِ وَ العَجَم مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ اُصُولِ الکَرَمِ. اَللّهُمَّ تَقَبَّل حَسَناتِ المُحسِنینَ لا سیّمَا هَذَا الإحْسانِ ؛ اللّهمَّ اغفِر لِأمواتِ صاحِبِ الإحسانِ و أمواتِ الحاضرینَ، لا سیَّما المرحومِ المَغفورِ المَبرورِ (اگر میّت زن باشد: المَرحومَةِ المَغفورةِ المَبرورَةِ ) اللّهمَّ نَوِّر مَرقَدَهُ (اگر زن باشد: مَرقَدَها) وَاجعَلِ الجَنَّةَ مَسکَنَهُ (اگر میّت زن است می گوییم: مَسکَنَها) وَاحشُرهُ (اگر زن بود: وَاحشُرها) مَعَ مُحَمّّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَارحَمهُ (وَ ارحَمها؛ اگر زن باشد) وَ إیّانا یا إلهَ العالمینَ بِجاهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ رَحِمَ اللهُ مَن یَقرَءُ الفاتِحَةَ مَعَ الإخلاصِ وَ الصَّلواتِ.
بسم الله الرحمن الرحیم ، اللهم صل علی محمد و آل محمد، الحمدلله ربِّ العالمین، هنیئاً للاکلین و برکةً للباذلین و صحّةً للمسلمین و مغفرةً للمؤمنینَ ، الحمدلله الذی یُطعِمُ وَ لا یُطعَمُ، و یُنعِمُ و لا یُنعَمُ، لَهُ الشُّکرُ علی تَواتُر نَعَمائِهِ، و تظافُرِ آلائِهِ و تَرادُفِ إعطائِهِ بِحَقِّ محمّدٍ و آلهِ ، اللهم أجعل دُعائَنا فی هذا الشَّهرِ المُبارَکِ اِلَیکَ واصلاً و رَحمَتَکَ اِلَینا فیهِ نازِلاً و صیامَنا و قیامَنا و اعمالَنا فیهِ مَقبولاً و سَعیَنا فیهِ مَشکوراً، و ذُنُوبَنا فیهِ مَغفُوراً، بِجاهِ محمدٍ و آلهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ و بِحُرمَةِ الفاتِحَةِ مَعَ الصَّلَواتِ.
بسم الله الرحمن الرحیم، اللهمَّ صلِّ علی محمدٍ و آلِ محمدٍ، الحمدللهِ رَبِّ العالمین، الحمدلله الذی وَفَّقَنا لِهذِهِ السُّفرَةِ الکریمَةِ و لِنِعَمِها، اللهم تَقَبَّل و لائِمَ المؤمنینَ لاسیَّما هذِهِ الوَلیمَةَ فی هذهِ المائدَةِ الکَریمَةِ، بِحَقِّ آیاتِکَ العظیمَةِ، اللهم بارِک لَهُما، وَ وَفِّقهُما لِشُؤُونِ الزَّوجیَّةِ وَ لِمراعاةِ حُقُوقِها وَاجمَع شَملَهُما، و رزقُهُما اَولاداً صالحینَ، واجعَل زینةً فی هذا المَجلِسِ صَلَوةِ العارِفینِ، اللهمَّ صَلِّ علی محمدٍ وَ آلِ محمّدٍ.
دعای هنگام افطار : اللَّهُمَّ لَكَ صُمْتُ وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْتُ وَ عَلَیْكَ تَوَكَّلْتُ.
دعای امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام افطار : بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَّ لَكَ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْ [فَتَقَبَّلْهُ] مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
دعای هنگام صرف لقمه اول افطار : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ اغْفِرْ لِى.
قرائت سوره مبارکه قدر نیز به هنگام افطار توصیه شده است. [مفاتیح الجنان ، قمی، شیخ عباس]
به چند نکته توجه نمایید :
۱- از اموری که در روایات فراوان برآن تاکید شده و از آداب مسلم غذا خوردن است، گفتن بسم الله در اول غذا و الحمد الله در آخر آن است.
۲- در روایت آمده است که وقتی سفره را پیش روی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می گشودند؛ این دعا را می خواندند:
سُبحانًک اللهُِمَ ما اَحسَنَ ما َتبَتلینا
ُسبحانَک ما اَکثََرَ ما تُعطِینا
سُبحانَکَ ما َاکثَر ما تُعافِینا
اللهم َاوسِع عَلینا و عَلی الفُقَراءِ المُؤمِنینَ و الُمؤمِناتِ و المُسِلمینَ و المُسلِماتِ. [حلیه المتقین]
در روایات وارد شده که قبل از غذا خوردن، بسم الله الرحمن الرحیم و در انتهای آن الحمد لله رب العالمین گفته شود.
دعای خاصی در این باره وارد نشده؛ ولی در بین اهل علم و مؤمنان بعد از خوردن غذا، جملاتی را به صورت دعا (دعای سفره) ذکر میکنند که البته مضمون آن در روایات و دعاها هست. آن جملات این است:
الحمد لله ربّ العالمین هنیئاً للآکلین و برکةً للباذلین. الحمد لله الّذی یُطعِمُ و لا یُطْعَم و یَرزُقُ و لایُرْزَق، زاد الله النّعم، دَفْعَ الله النّقَم، بِحَقّ سیّد العرب و العجم. اللّهم تَقَبَّل حَسنات المُحسنین لا سیّما هذا الأحْسان من هذا المحسن؛اللّهمَ اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات الأحیاء منهم و الأموات لاسیّما اَمْواتَ الحاضرین، رَحِمَ اللّهُ من قَرَءَ الفاتِحَةَ مع الصَّلوات.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اََلحَمدُلِّلهِ اَلَّذی یَخلُقُ وَلا یُخلَق؛ وَیَرزُقُ وَلا یُرزَق؛ یُطعِمُ وَلا یُطعَم ؛
زادَاَللّهُ النَعَم َ؛ دَفَعَ اَللّه اَلنَقَم ؛ بِحَقِّ سَیِّدِالعَرَبِ وَاَلعَجَم ؛ هَنیأً لِلا کِلینِ ؛
وَبَرَکةً لِلباذِلینِ ؛ صِحََّةً لِلجالِسین ؛ وَشَفاءً لِمَرضَی اَلمُومِنینَ وَاَلمومِنات ؛
وَ سَلامَةً لِسَفَرِاَلمُسافِرینِ ؛ وَ مَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ ؛ سیِّما اَمواتِ صاحِبِ اَلاطعِمَة وَاَلاشرِبة ؛ اَللّهُمَّ طَیِّب تُرابَهُم وَ یَسِّر حِسابَهُم وَاحشُرهُم مَعَ اَلائمَة َ اَلمَعصومین عَلَیهِمُ الَسَّلام ؛ اَللّهُمَّ اَجعَل قَبرَهُم رَوضَةَ مِن رِیاضِ اَلجَنَّة وَلا تَجعَل قَبرَهُم حُفرَةِ مِن حُفَرِالنِیرانِ ؛ بِحَقِّ القُرانِ وَ بِحَقِّ سورَةِ المُبارَکَةِ الفاتَحةَ وَالاِخلاصِ وَاَلصَّلَوات ؛
الهی به این سفره برکت بده ..... به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی ..... به بانی این سفره رحمت بده
به آشپز و میزبان و هم میهمان ..... تن سالم و شان و شوکت بده
نصیب همه دوستان علی(علیه السلام) ..... زحق سفره ی خیر قسمت بده
الهی به روز جزا بهر ما ...... طعام بهشتی ز جنت بده
منبع : سایت ضیاءالصالحین
