بخش عمده بحث حاضر در مورد بلاکچین در سطح فناوری و امکان ایجاد دفترکل‌های توزیع شده به عنوان یک پایگاه داده قابل اعتماد خواهد بود که همکاری بین سازمان ها را برای جبران ناکارآمدی ناشی از عملکرد نهادهای واسط متمرکز مانند بانک ها را میسر می کنند.
با این حال، دستاوردهای این فناوری به مراتب فراتر از این است؛ مفهوم بلاکچین بیشتر از یک پایگاه داده یا دفترکل است؛
این یک پارادایم جدید سازماندهی برای کشف، ارزیابی و تبادل تمام واحد های گسسته ارزش و توسعه سازمان های توزیع شده از طریق سیستم های بازار توکن پایه است.
توکن یک مقدار یا واحد محاسبه شدنی است که در بلاکچین ذخیره می شود، این مقدار ممکن است از هر نوع باشد، ممکن است از جنس رسانه های اجتماعی مورد علاقه باشد، ممکن است یک ارز باشد، ممکن است یک اکوسیستم یکپارچه یا یک واحد الکتریکی باشد.
اقتصادهای توکنی شامل یک شبکه گره های مستقل است که به طور خودمختار عمل می کنند، اما از طریق ساختارهای انگیزشی و سیستم های سیگنالینگ بازار خود را سازماندهی می کنند تا هماهنگی های لازم و در نتیجه سیستم مدیریت توزیع شده ایجاد کنند.
به عنوان مثال، ما ممکن است یک توکن هوای تمیز ایجاد کنیم، با این فلسفه که هرکسی که خدماتی را در نگهداری و تهیه هوای تمیز ارائه می دهد، مثلا یک درخت بکارد، می‌تواند توکن تشویقی بگیرد. در حالی که کسانی که با استفاده از موتورهای احتراقی هوا را آلوده می کنند باید به شبکه توکن بپردازند. بنابراین به جای داشتن یک سازمان مرکزی دولتی برای حفظ هوای پاک، ما دارای بازار توکنی هستیم که برای ایجاد سیگنال‌هایی که انگیزه های مردم را در نگهداری و رشد منابع زیر بنایی تحریک می کند، کار می کند.
به همین ترتیب، همین مدل را می توان به مدیریت زیرساخت های فناوری نیز اعمال کرد.
به عنوان مثال ما می توانیم به کنترل ترافیک فکر کنیم، ما در حال حاضر سیستم های کنترل ترافیک را در شهرها داریم که عملیات آنها توسط مرکز کنترل متمرکز، کنترل و بهینه سازی شده است. اما در دنیای وسایل نقلیه خودمختار، خودروهای شبکه بلاکچین می توانند بوسیله سیگنالینگ و ایجاد ارتباط با یکدیگر، به ازای تعیین حق تقدم، توکن بدهند. به همین طریق این سیستم به صورت پویا منابع اختصاص داده شده و زیر ساخت‌های خود را از طریق شبکه توزیع شده در اختیار کاربرانش می گذارد.
بلاکچین فقط یک فناوری اطلاعات نیست بلکه تکنولوژی نهادی است که ما را قادر می سازد ساختارهای انگیزشی را در قالب اقتصاد توکن محور طراحی کنیم و به این ترتیب سازمان‌های متمرکز را به بازارهای توزیع شده تبدیل کنیم.
وقتی که ما در حوزه طراحی اقتصادها و سیستم های انگیزشی برای هماهنگ کردن فعالیت های انسانی در یک روش غیرمتمرکز حرکت می کنیم، همه چیز پیچیده تر می شود.
چیزی که به طور بالقوه می تواند هماهنگ سازی فعالیت های انسانی را در مقیاس بسیار بزرگتر از آنچه قبلا امکان پذیر بود، فراهم کند.
برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایت آکوچین مراجعه کنید.
