جعبه های آتش نشانی، محلی برای نگهداری هوزریل (شیلنگ و قرقره آتش نشانی) و کپسول های اطفا حریق هستند. جعبه ها جزوی از تجهیزات آتش نشانی بوده و در محل ها و سازه های مختلف نصب می‌شوند. وجود این تجهیزات در ساختمان سبب می‌گردد تا در هنگام بروز آتش سوزی، ساکنین بتوانند از محتویات جعبه ها، برای خاموش کردن حریق و یا کاهش شدت آن استفاده کنند.
حتی آتش نشان ها نیز در عملیات های اطفا حریق، از جعبه ها و تجهیزاتی که داخل آنها است، استفاده می‌کنند. به این جعبه ها، فایرباکس نیز می‌گویند. فایرباکس ها باید در تمامی سازه ها مانند کارخانه ها، ساختمان های مسکونی، ساختمان های تجاری، انبار ها، کارگاه ها، ادارات و ... نصب شوند. به همین دلیل در انواع مدل ها و اندازه های متفاوت تولید می‌شوند.
مدل های دوطبقه، دو کابین و تک کابین از مدل هایی هستند که در بازار موجود می‌باشند. این مدل ها با توجه به سازه ای که قرار است در آن نصب شوند، انتخاب می‌شوند. به عنوان مثال، از جعبه آتش نشانی تک کابین در پاساژ های بزرگ و یا ساختمان هایی که تعداد ساکنین آن زیاد است، استفاده نمی‌شود.
ناگفته نماند که تمامی مدل های نام برده شده، در انواع توکار و روکار نیز تولید می‌گردند. به این معنی که مدل های توکار درون دیوار و مدل های روکار روی دیوار نصب می‌شوند. محل قرار گیری این جعبه ها باید توسط کارشناس مشخص گردد. بنابراین این محل برای مدل های توکار، قبل از اتمام ساخت ساختمان مشخص شده و مدل های روکار نیز بعد از پایان کار ساخت و ساز.
زیرا محل نصب از اهمیت بالایی برخوردار است، تا در هنگام آتش سوزی و حوادث خطرناک، بیشترین استفاده را بتوان از جعبه ها برد. همچنین اگر این محل به درستی انتخاب نگردد، می‌تواند سبب اختلال در رفت و آمد ساکنین شود.
