السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
کدام شخص یا شخصیت را می‌شناسید - در طول تاریخ - که اینچنین از پس سال‌ها و قرن‌ها، معتبر و دلپذیر باشد؟
این همه جمعیت - که از سیل خروشان و طوفان باران‌زا نیز پر عظمت‌تر است - به کجا شتافته؟
در صحن و بارگاه کدام آقا و مولا جمع شده؟
برای چه؟
برای اینکه در سوگ و غم فقدان او گریبان چاک کند و اشک بریزد و بر سینه بکوبد.
کدام یک از ما بیش از یکی دو سال - حتی برای عزیزترین عزیزان‌مان - اینچنین روضه و عزا گرفته‌ایم که برای این آقا اقامه غم و اندوه کرده‌ایم؟
این حقیقت دین و اعتبار ولایت است که چنین مشتاقان و دلدادگان عشق را به پابوس خود می‌کشاند و دست خدایی بر سرشان می‌کشد.
خیلی کور و نابینا و نادانند آنان که این گرایش عظیم جهانی را به حقیقت دین نمی‌بینند و بر خواست‌های شهوانی و نفسانی خود می‌دمند که خداوند بر دیدگان و فهم‌شان پرده انداخته است:
وَ مَثَلُ الَّذينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذي يَنْعِقُ بِما لا يَسْمَعُ إِلاَّ دُعاءً وَ نِداءً صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَعْقِلُون.
