احیای نغمه‌های کهن دوتار؛ عارف جلایری و سفری موسیقایی از دل خراسان

در میان موزاییک رنگارنگ فرهنگ ایرانی، خراسان جایگاهی ویژه دارد؛ سرزمینی که در دل آن، موسیقی، عرفان و روایت‌های شفاهی نسل به نسل منتقل شده‌اند. در این میان، ساز دوتار از جایگاهی مقدس برخوردار است. سازی ساده، با دو سیم، اما با دنیایی از احساس، که قرن‌هاست نغمه‌های مردمان این خطه را روایت می‌کند.

عارف جلایری، نوازنده و خواننده‌ای جوان از دیار خراسان، یکی از چهره‌هایی‌ست که با عشق و تعهد، در مسیر احیای موسیقی اصیل نواحی شرقی ایران گام برداشته است. در دوره‌ای که موسیقی سنتی بیش از پیش در سایه‌ی سبک‌های مدرن قرار گرفته، تلاش‌های او نه‌تنها حفظ گذشته، بلکه نوعی بازآفرینی برای آینده است.

عارف از سنین نوجوانی با صدای جادویی دوتار آشنا شد. این ساز برای او نه‌فقط ابزار موسیقی، بلکه دریچه‌ای بود به دنیایی از حکمت، شعر، عرفان و هویت فرهنگی. اجرای‌های او تنها یک کنسرت نیست؛ سفری است عمیق به دل اشعار عطار و مولانا، به نغمه‌های شفاهی مردمانی که با موسیقی زندگی کرده‌اند.

در سال‌های اخیر، او تلاش کرده صدای موسیقی خود را به مخاطبان جهانی برساند. انتشار آثار او در رسانه‌های بین المللی صورت میگیرد تا همگان بتوانند به هنر زیبای او گوش بسپرند.

در دورانی که موسیقی بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر سرعت، مصرف‌گرایی و الگوریتم‌هاست، هنرمندانی چون عارف جلایری همچون نگهبانان هویت فرهنگی عمل می‌کنند؛ پلی میان گذشته و آینده، که صدای سنت را زنده و جاری نگه می‌دارند.