برای بسیاری از ما پیش آمده که با تلاش موجب موفقیت فرد یا سازمانی شده ایم یا حداقل سهم و نقش زیادی در آن داشتیم ولی به تنهایی هیچگاه به موفقیتی مشابه نرسیدیم . آیا این یک نقطه ضعف یا یک نارسایی است ؟ نظر من کاملا برعکس این است ! این یک استعداد و یک نوع سبک در وجود و نهاد بسیاری از اشخاص می باشد که بهترین نفر دوم هستند . این اشخاص شاید هیچگاه یک استاد یا یک کارآفرین موفق نباشند ولی نقطه اتکاء همین افراد یا سازمان ها و شرکتهای خود به حساب می آیند . توانمندی این افراد بهترین نفر دوم بودن و حرکت در سایه هاست . کارشناسانی که موجب تکمیل روسای خود و تکیه گاهی برای آنان می باشند و رمز موفقیت خودرا صرفا در ایجاد منافع مشترک با سازمان متبوع می پندارند . حتما به شرکتها و سازمانهایی برخورد کردید که 90درصد کارهای تاثیر گذار و کلیدی، توسط 10درصد کارکنان و آن هم در پشت صحنه انجام می شود . این انسانها بهترین نفرِ دوم هستند ...
