در بسیاری از موارد شاهد آن هستیم که کارفرمایان و مدیران به مهارت های عمومی و نرم کارکنان مجموعه خود کم توجه هستند و نه تنها در جهت توسعه این مهارت ها اقدامی نمی کنند، بلکه در سیستم جذب نیز رویکرد آنها صرفا معطوف به مهارت های سخت و تخصصی کارکنان است . واقعیت این است که مهارت های سخت شرط لازم برای قرار گرفتن در یک جایگاه شغلی است و مهارت های نرم از شرط های کافی برای حفظ آن موقعیت شغلی و حرفه ای است . متاسفانه همسو کردن منافع کارفرما با پرسنل امروزه مد نظر مدیران نبوده و فقط مهارت های سخت است که ملاک تامین منفعت فرد یا سازمان در نظر گرفته می شود و به همین دلیل حفظ موقعیت کارکنان در جایگاههای شغلی شان، هیچ اولویتی در فرایند های سازمانی نداشته و این نکته پنهان می ماند که عواقب و مضرات تعویض و جایگزینی مستمر کارکنان صرفا متوجه پرسنل نخواهد بود و هزینه های زمانی و فرصت از دست رفته بسیاری نیز به کارفرمایان تحمیل می کند ومنجر به افزایش قیمت تمام شده فرایندها یا پروژه ها می شود .
