به نظرم ما باید در یادها صرفاً به این دلیل باقی بمانیم که زندگی کرده ایم و زنده بوده ایم. این است صلاحیت و پیام ما برای آیندگان «ما اینجا بودیم.»
آنچه مهم است قطعاً دستاوردهایمان نیست، چون امکان دارد در اندک مدتی فراموش شود، اما آنچه حائز اهمیت است پژواک و جنبه انسانی صدای ماست که در نوشته هایمان آشکار است و حفظ شده است.
بیل کلینتون رئیس جمهور پیشین آمریکا گفته است: من از ته دل اعتقاد دارم که هر کس شانس رسیدن به پنجاه سالگی را داشته باشد، باید وقتی بگذارد، حتی اگر چند تعطیلی آخر هفته باشد، و بنشیند و سر گذشت خودش را بنویسد، حتی اگر بیست صفحه باشد، و حتی اگر فقط برای فرزندان و نوه هایش باشد...بعدش حتماً از چیزایی که ضمن نوشتن کشف می کنید شگفت زده می شوید.
